Bazen insan korkar. Sevmekten... Sevilmekten...
Çünki biliyodur sonunu. Diyerlerinde acı çekniştir. Hep yıkılan taraf olmuştur. Karşısına hep "seni seviyorum" diyen hayırsızlar çıkmıştır.
Biliyomusun sevdiyim. Bende korkuyorum sevmekten. Korkuyorum çünki sonunun ne kadar kötü olduğunu biliyorum.
Kısa özet. İki "aşık" olur. Bunların her ikisi birbirini "çok sever". Ya adam gider kadın biter. Ya da kadın gider adam biter.
Bi kere seven gitmez. İkincisi ise aşkın miktarı hep taraz olmaz. Bi taraf hep ağırlık yapar.
İşte bu yüzden sevmekten korkuyorum sevgili. Korkuyorum çünki sonunu biliyorum. Canımın yanacağını biliyorum. Ağlayacağımı biliyorum.
Sevmekten korkuyorum ama sevmeyede doyamıyorum be sevgili. Sanki gördüyüm anda bana büyü yapmışsında o büyünün etkisindeyim gibi hiss ediyorum kendimi. O güzel gözlerinde kayb oldum ben.
Görünce kocaman sarılıp SENİ SEVİYORUM LAN KATİLİM diye bağırasım var. Ama sen ona kaçmayı tercih ediyosun. Kaç. Ne zamana kadar onu merak ediyorum sevdiyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"İyiyim."
Random"İyiyim".Ah keşke büyüdükçe bu sözleri söylemek dahada zorlaşmasa bizim için.Keşke gerçekten iyi olsak.
