Değer verip de o değere layık olmadığını görmek çok acı Gamzeli'm..Seni sevmek de çok acı.Bana çok acı veriyor.Seni sevmek,seni başkalarıyla görmek,o çok sevdiğim gülümsemen,sıcak kahve tonundaki gözlerin..Aslında seni bana hatırlatan,sevdiren her şey beni biraz daha yok ediyor..Yavaş yavaş tükeniyorum.Her sabaha umutla uyanamıyorum artık.Gülümseyemiyorum.Sevemiyorum insanları.Yokluğun da acı varlığında..Beni benden aldın.Senden ibaret olan birine dönüştürdün.Binlerce kelime sadece senden bahsetmek istiyor.Her gözlerimi kapatışımda yüzün gözlerimin önüne geliyor.Her şarkı dinleyişimde o çok sevdiğim gülümsemen geçiyor aklımdan.Her hayal kuruşumda sen de dahil oluyorsun o hayallere..Özlüyorum seni.O bilmediğim kokunu,o sesini,o gülümsemeni,o çok sevdiğim sıcak kahve tonundaki gözlerini..Dokunabilecek kadar yakınken Güneş'in Dünya'ya uzaklığı kadar uzak oluyorum aynı zamanda.Sevdiğin çikolatayı yerken ki mutluluğunla kulaklığını kaybetmenin verdiği o boşluğu aynı anda yaşıyorum.İkileme düşüyorum her defasında.Bir yanım seni severken bir yanım "Sevme!" diyor bütün asiliğiyle..Ne yapmalıyım bilmiyorum Gamzeli'm..O çok sevdiğim çocuğu unutabilir miyim? Emin değilim.Başkasını sevebilir miyim? Sanmıyorum.Hayallerim seninle doluyken hepsini kırıp atabilir miyim? Yapamam ki.Hayaller güzel,vazgeçemem onlardan..
