Ölümün bile beni terk ettiği o aksamlardayım. Emek emek ördüğüm duvarlarım ve duvarlarımın üstünü kaplayan mezar soğukluğum...
Şehrin en işlek caddesi; sürü sürü insanlar karışan sesleri, kafamda bağırıp çağıran yabancı bir ses.
"Mislavina" adlı oyuncak dükkanının önüne oturuyor, satmam gereken peçetelerimi önüme seriyorum.
Sonbahar sabahı, yerleri süpüren amcanın bana hediye ettiği çantadan, eskimiş bir defter ve kalem çıkartıyorum...
Yarım bıraktığım şiirimin son satırını karalamaya başlıyorum...beni bekliyor şiirimin son satırında, hissediyorum.
