Son satır bitti...
Boynu öpülecek en güzel yerdi; lâkin onu özel kılan beninin üstüne yer tanımam. Sesini duysam konuşamazdım; sesi kesildi...
öyle bir insanla yolum kesişti ki; ömrümün yarısı onsuz geçeceği için öfkeleniyorum.
Özlem ve kaybetmişlik duygusu yine sardı bedenimi, yine harfler birbirine girdi.
Oyuncak dükkanının ışığı sönmeden önce , duvarda asılı olan saate bakıyorum, 02.02...
Işıklar söndü, ayak sesleri ve kulaklarımı tırmalayan insan sesleri kesildi fakat yabancı susmadı...ruhumu sıkıştıran gözler kaybolmadı...ölüm işte şimdi beni bulmalıydı.
