❀ သူတစ္ေယာက္သာ ❀
--------- (အပိုင္း ၃) ----------
ၿခံဝက အကုိ႔ကားက ေနာက္မဆုတ္ဘဲ အတန္ၾကာ ရပ္ေနေတာ့ ေက်ာ္တို႔ကားေရွဘက္ဆက္တိုးလို႔ မရေတာ့တာေၾကာင့္ ေက်ာ္ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ဆင္းမယ္လုပ္ေတာ့ ကားပိုင္ရွင္အကိုက သူ႕ဘက္တံခါးဖြင့္ၿပီး ဆင္းလာကာ ေက်ာ္ကို တြဲကူသည္။ ေက်ာ္႔ေျခေထာက္ ေတာ္ေတာ္ နာေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ ကားအျပင္ဘက္ကို ကားပိုင္ရွင္ အကိုရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တဲ႔အခါ အကိုက သူ႕ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး ဆင္းလာသည္။ သူတပ္ထားတဲ႔ မ်က္မွန္ကို ဆြဲခြ်တ္လ်က္ ေက်ာ္တို႔ဆီ ေလ်ာက္လာေတာ့
"ျပန္ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ၾသဘာ ငါ့ကို မွတ္မိပါေသးတယ္ေနာ္"
ကားပိုင္္္ရွင္အကုိက အကုိၾသကုိ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္သည္။ ေအာ္အကိုနဲ႕ ထိုလူ သိေနၾကတာလား။ ဒါေပမဲ႕ အကုိ႔မ်က္ႏွာက တမ်ိဳးပဲ။ မဟုတ္ပါဘူး။ သူပံုစံက အၿမဲ ဒီလိုပဲဟာ။
"ကမၻာႀကီးက လံုးတယ္ဆိုတာ အခုေတာ့ ငါယံုသြားၿပီ ၾသဘာ "
ဆိုၿပီး ကားပိုင္ရွင္က အကိုၾသဘာကို လက္တဖက္ ကမ္းေပးေတာ့ အကိုၾသဘာ ထိုကာပိုင္ရွင္အကိုကို မမိွတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ထိုလူ ကမ္းေပးတဲ႔ လက္ကို ဆြဲၿပီး ႏႈတ္ဆက္ျခင္း မရွိဘဲ ေက်ာ့္ဘက္ကုိ လွည့္လာကာ
"မင္းဘာျဖစ္လာတာလဲ ဘာေၾကာင့္ သူကားနဲ႕ ပါလာတာလဲ ဟမ္"
စိတ္ဆတ္ဆတ္နဲ႕ မႏွစ္ၿမိဳ႕သလို ေဒါသတႀကီး ေမးလာတဲ႕ အကုိ႔ကုိ ေက်ာ္နားမလည္စြာ ရွိေနမိၿပီး ေက်ာ္မေျဖခင္ ကားပိုင္ရွင္အကိုက
"မင္း ခ်ာတိတ္ေလး ငါကားနဲ႕ တိုက္မိမလို ျဖစ္သြားလို႔ ငါ လိုက္ပို႕တာၾသဘာ
ေျခေထာက္ နာသြားတယ္ ထင္တယ္"
"ဒီမွာ ခ်ာတိတ္ ကိုယ့္နာမည္ ေက်ာ္စြာဦးပါ ဒါ ကိုယ့္လိပ္စာကဒ္ ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာအတြက္ ကိုယ္ အစစအရာရာ တာဝန္ယူပါတယ္"
ကားပိုင္ရွင္ အကိုက အကုိၾသဘာကုိ ရွင္ျပၿပီး သး ေက်ာ္ကုိ သူရဲ႕ လိပ္စာကဒ္တစ္ခုကုိ ကားအတြင့္က ယူလာၿပီး ေပးလာသည္။ ေက်ာ္ကို လွမ္းေပးတဲ႕ လိပ္စာကဒ္ကို ေက်ာ္ လွမ္းယူၿပီး
