❀ သူတစ္ေယာက္သာ ❀
--------- (အပိုင္း ၈) ----------
တုန္ရီေနတဲ႕ လက္ေတြရယ္ ဗ်ာမ်ားေနတဲ႕ စိတ္ေတြရယ္ ၿပီးေတာ့ ပါးေပၚစီးက်မွန္းမသိ စီးက်ေနတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြရယ္နဲ႕ ေက်ာ္ ေလယာဥ္ကြင္း အတြင္းက ေျပးထြက္လာေတာ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာ္ကို မျမင္ဘူးတဲ႕ သတၲဝါ တစ္ေကာင္လို႔ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေက်ာ္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္အားပါ။ ခုခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုထာ မသိေသးပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာ္ ေခါင္းေတြ တအားပူကာ
"အကို႔ ဆီ ဖုန္းေခၚရမလား"
ေက်ာ္ ေခါင္းတခ်က္ရမ္းကာ
"မျဖစ္ေသးဘူး"
ေက်ာ္ကိုယ္ကို ျပန္းေမးၾကည့္သည္။
"ဒါဆို ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ငါသြားမလို႔လာ။ အကိုေက်ာ္စြာကို ငါသြား ေတြ႔ပါၿပီတဲ႕ ဒီကိစၥကို ငါတားႏိုင္မွာလား။ ငါမတားႏိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ငါဘာလို႔ လုပ္ခ်င္ေနတာလဲ။ ေနပါဦး ငါနဲ႕ ဆိုင္ေနလို႔လား"
ေက်ာ့္ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ျပန္ေျပာေနမိသည္။
"ဆိုင္တယ္။ ဟုတ္တယ္ ေက်ာ္ အကို႔ကိုခ်စ္တယ္။ ငါ လုပ္ႏိုင္ရမယ္။ အကိုေက်ာ္စြာကို ငါေတာင္းပန္မယ္။ ငါ အကိုေက်ာ္စြာ နဲ႕ေတြ႔မယ္။ ငါဘာဘဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ ငါလုပ္ေပး မယ္။ ဟုတ္တယ္။ ငါလုပ္ႏိုင္ရမယ္"
"ဟင္း အကိုေက်ာ္စြာက ငါ့ကို မေတြ႕ဘူးဆိုရင္ေကာ "
"ဟာ "
ေက်ာ္ စိတ္ေတြ ရႈပ္ေနၿပီ။ ရန္ကုန္ရဲ႕ ေနေရာင္ျခည္ဟာ မဂၤလာဒံုရဲ႕ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဖ်ာဆင္းေနသည္။ ေနရဲ႕အပူရွိန္က ေက်ာ္ကို ေသြးဆူေနေအာင္ လုပ္ ေနသလို႔ ရွိေနသည္။ ေက်ာ့္ ေခါင္းတစ္ခုလံုး ပူေနၿပီး ေက်ာ္ ဘာလုပ္ ရမွန္းမသိခင္ ေက်ာ္ လမ္ေဘးမွာ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။ ထိုင္လိုမရပါ ထျပန္သည္။ တကယ္ကို ေက်ာ္ ဘာလုပ္ရမွန္ မသိဘဲ ေက်ာ္ဦးေႏွာက္ထဲ ဗလာႀကီးလို ျဖစ္ေနၿပီး ဗ်ာမ်ားေနရပါသည္။ ခုခ်ိန္ထိ ေက်ာ္ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘဲ
"ငါအကိုဆီ ဖုန္းဆက္မယ္။ ဒါ အကိုနဲ႕ဘဲဆိုင္တယ္။ သူမွာ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႕ နည္းလမ္းရွိမယ္။ မျဖစ္ေသးပါဘူး အကိုသြားရင္ အကိုေက်ာ္စြာမွာ တျခားအႀကံေတြ ရွိေနရင္ေရာ"
