Ah bu geceler, bu zor geceler. Yalnız kalıyorsun dört duvar arasında kaçışın olmuyor.. gündüzleri her ne kadar da gülsen içinde hep bir boşluk, küçük bir eksik anlamını bilmediğin her hangi gibi bir şey.
Ah bu geceler, gözlerini kapatıp hayal ettiğin zamanları, kim görüyor? Gözlerini hemen kapatma isteği.. sırf onu görmek için.. hayallerinde. Bazen o kadar çok kaptırıyorsun ki kendini rüyana kadar giriyor, hiç uyanmak istemediğin o geceler ve o sabahlar..
Rüyanda akan o yaşlar, uyandığında yastığına akmış yaşları kim görüyor ki ? Senden ve Allahtan başka ?
Yatağına uzanıp, hüzünlü bir müziği açıp dalıp gitmek. Bütün hayatın gözlerinin önünden geçiyor.. nasıl ya diyorsun. Başkasını sevecek, evlenecek, başkasıyla çocuğu olacak. Peki sen ? Aylar, yıllardır aynı soruyu soruyorsun. Yani "Neden?" İmtihan..
Her ne kadar zor olsada geçiyor zaman, ve sen hala aynı durumda oluyorsun.
Sabır, sabır, sabır..
En zoru, ama sonu en güzel olan..
Nefes bile almadan sevdiğin evet başkasının ama herşeyi gören de var unutma. Her gün bir şey akıcak ömründen, böyle böyle iyileşiyor insan. Acı çekip kendine zarar verme. Yazılması çok kolay oluyor fakat sancıların devam ediyor iyi bilirim.
Ah bu geceler, her duyguya girdiğin geceler..
