1.Bölüm: Aspanda bürküt , jerde kökbörü bol.

285 11 1
                                    

Şehit Polis Özel Harekat Recep Tokur anısına..

Aç ne yimes, tok ne times.

Aç ne yeméz, tok ne deméz.

Dilek yolunda ölmek Türklere olmaz tasa,
Türk'e boyun eğdirir yalnız türeyle yasa;
Yedi ordu birleşip kaşımızda parlasa
Onu kanla söndürür parçalarız, yeneriz.

Yer: Şırnak/Beytüşşebap/ Kato Dağı
Rakım: 2850
Sıcaklık: 39°
Tarih: 09.11.2017
Saat: 07:05

Askerler hakkında ne biliyoruz? 

Bizim için can verirler.

Gecelerini gündüzlerine katar hiç durmadan çalışırlar.

Ailelerinden bihaber şeklinde yaşarlar.

Hiç bir zaman kendi psikolojilerini düşünmeyiz, konunun sadece dış kabuğuna bakarız hiç bir zaman işin içine tam olarak girmeyiz.

Benim adım Yam tar ve şuan benim düşüncelerimdesiniz, hoşgeldiniz.

Dedi ve bir kaç taşın desteğiyle muşamba örtülü olan çadırında dizlerinin üstünde dikeldi, elini tüfeğine doğru uzatıp şarjörü dolumu-boşmu diye kontrol etti, şarjör doluydu, şarjörü tüfeğine geri takarak çadırından dışarıya çıktı. Hava oldukça sıcaktı birde kamuflajının ve çelik yeleğinin verdiği bunaltı vardı, kafasını havaya kaldırıp "Kurban olduğum Allah'ım neden bu kadar sıcak ya" şeklinde isyan etti, kafasını aşağı indirdiğinde açlıktan dolayı başı döndü, gözleri karardı, tam düşecek iken Merküt durumu fark etti ve hemen Yam tarın yanına hızlıca giderek düşmemesi için onu tuttu.

Merküt: İyimisin lan?

Yam tar:İyiyim sadece biraz başım döndü, gece nöbetten sonra uyuyamadım, hemde bir şey yemedim ondan oldu bir şeyler yiyeyim kendime gelirim.

Merküt:Kardeş çok açsın sen, bizim çadıra gel sen Abra menemen yapıyordu hep birlikte oturur yeriz.

Yam tar:Benim çadırda ekmek olacaktı sen git ben ekmeği alıp geleyim.

Merküt: Tamam olur.

Yam tar çadırından yarım ekmeğini alıp Abra'nın ve Merküt'ün çadırına gitti, çadırdan içeriye kafasını uzattığında menemenin kokusu çadırın her tarafına sinmişti. İçeriye girip oturdu ve derin bir nefes aldı.

Yam tar: Çok özlemişim bu kokuyu yahu ne iyi akıl ettiniz de menemen yaptınız.

Abra: Gomtanım siz bide anamdan yeseydiniz parmaglarınızı yerdiniz yeminle.

Yam tar: Bir gün oda nasip olur inşallah Abra, anaların yaptığı bir şey ne zaman kötü oldu ki? şimdiden ellerine sağlık seninde.

Abra: Haglısınız gomtanım.

Yam tar: Şuraya geldin geleli 7. ayın hala bir "komutanım" demeyi başaramadın Abra helal olsun. diyerek gülümsedi Yam tar.

Abra: Nabayım gomtanım benim şivem böyle, zamanında gızın tehini etkilemek içün çoh uğraştım şivemi düzeltmeye ancah başaramadım, ondan sonra zaten askere geldim sonra da uğraşmadım gayrı.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 16, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Alabörü Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin