Herkezin hayatını darma duman eden bir insan vardır elbet . Ve bu insan sana öyle şeyler yaşatır ki artık onu sevmen için hiç bir neden bırakmaz . Öyle acıtır ki içini bazen . Sende derin yaralar bırakır kabuk bağlar ama içten hep kanar o yara . Afedersin ama unutmasın . Bazen afetmek için bile bir neden bulamasın . Aklına geldikçe gözlerin dolar , boşalmamak için sıkarsın dişlerini . Ama öyle bir an gelir ki ağlamaktan başka birşey bulamasın . Bağıra bağıra sussarsın ve sadece iç çeke ağlarsın . Ona nefretin her geçen gün biraz daha büyür , onun sana yaptıklarıni hatırladıkça nefret edersin . Ama yine karşısına cıkıp nefretini kusamasın hiçbir zaman . Bazen onun boşluğu kaplar içini nefret etsende özlersin ve yine gözlerin dolar . Neden bu insandan bukadar nefret ettiği halde için buram buram özlem çeker . Nedensiz ama özlersin işte , değmiycek biridir ama yine hıçkıra hıçkıra ağlarsın onun için . Onu düşünürsün ama hayelerinde yeri olmayacak kadar nefret etirmiş by insandan . Bazen görmezlikten gelmeye çalışırsın ama sana ve sevdiklerine öyle zarar verirki öyle bir şey söyler ki seni diri diri mezara sokar , ama sen yine bağıra bağıra susarsın . Kelimelerin bir bir dizilir boğazına . Yine ağlamakta bulursun çareyi ama deymez hiç bir zaman çünkü bitmiştir senin için . Bunlar bu yaranın en temiz hali asıl yara o insan için sevdiklerinden derin ve büyük yaralar alman dır ...
