O yok benim için ... Öldü artık Bir mezarı olmasada ben onu kalbimde actığı derin yaralara gömdüm ve her geçen gün üzerine bir kat daha toprak atiyorum... Benim kalbimde ölüm gibi sessiz onun'un için ... Bu yorgun kalbimi açtığı yaralar gibi onun bende ölüsü bile agır gelir oldu... Bu güclü kalbi yıkıp bittiren o , kalbimin yaralarini saklayan ise ben ... Artık ağlmak bile iyi gelmez oldu ne bağıra biliyorum ne de başka bir sey ... karşısına dikilip defalarca canını yakmak istedim ama yine en cok benim canim yaniyor ... Ne zaman hatalarını yuzune vursam gülüyor ya artık ona bile tepki veremez hale gettirdi beni ... Ne kadar çabalasam ayakta dursam çelme takıyor düşürüyor beni ... Artık ben bittim ve beni bittiren o ... Her gün ona sövüp savuruyorum ama artık sövmek bile gelmiuor icimden ... Yüzüne bakıp haykırmaya gücüm vardı eskiden ama simdi o bile yok ... Onun icin her gece dua ederek agladim ama geri gelsin diye degil biran önce ölsün diye... Bir tek onun mezarı basında onun kulagına sövüp , onun yuzune vurucam bütün hatalarını , bana yaptıklarını ve sevdiklerime yaptiklarini çünkü bana bir tek orada gülemeyecek...
