The forty waves

One

Αφηγητή Pov (ο θεος να τον κάνει 😭)

Ήταν μια κλασσική ημέρα για την Αννα ξυπνησε από φωνές άλλου έναν τσακωμου του πατριου και της μητέρας της αντι για ένα χάδι για καλή πρωτη μερα στο σχολείο από την μητέρα της, το ειχε συνηθίσει πλεον να τρώει ξυλο οπότε δεν γίνονται θα θελήματα τον δικό της και ότι διποτε άλλο ήταν και οι δυο αλκοολικοι όσο και να προσπαθουσε δεν θα έβρισκε το δικιο της ανάμεσα σε αυτους τους κηδεμόνες που επέλεξε η μοίρα να έχει, η Άννα μετά απο λίγα λεπτά σκέψεις αποφάσισε να σηκωθεί για να ετοιμαστεί για την πρώτη μέρα στο σχολείο στο οποίο ήλπιζε να μην είχε τα ίδια προβλήματα όπως στο γυμνάσιο και στο δημοτικό, έβαλε όπως παντα ότι πιο φαρδύ είχε η ντουλάπα της και όσο πιο σκουρο χρώμα μιας και όπως έλεγε εκείνη "θα ντυνομαι στα χρώματα τα οποία ταιριάζουν στην ζωή μου" Φόρεσε ενα μαυρο κολαν και ένα απλό μαυρο φουτερ το οποίο έφτανε μέχρι τα γονατα από το φάρδος ,όχι ότι είχε παρα πανω κιλά είχε τέλειο σώμα και ελάχιστα γυμνασμένο απλά δεν της αρεσε να τραβάει την προσοχη πάνω της, έπιασε τα αλουστα σγουρά μαλλιά της έναν ανακατεμένο κότσο και φόρεσε τα γυαλιά της. Μόλις κατέβηκε κάτω δεν αντικρισε κάτι ασυνήθιστο γυαλια πεταμενα από σπασμένα βάζα μπουκάλια άδεια από διάφορα ειδών ποτα και όλο το σαλόνι γεμάτο γόπες είτε από κανονικά τσιγάρα είτε από αυτά που περιεχουν ουσίες, τυχερή εκείνη για να μην ξεκινήσει χάλια η μέρα της ο πατριος της είχε φυγει μετά τον τσακωμο και η μητέρα της έκανε μπανιο, η Άννα μόλις άκουσε να άνοιγει η πορτα του μπανιου απευθείας άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε έτσι πως έβγαινε έξω είδε τα διδυμα να βγαινουν από το σπίτι τους

Άννας POV.

Αννα: «παιδιά!?» Φώναξε
Γιάννης: «οπ μικρή καλημέρα καλή σχολική χρονιά». Είπε και την αγκάλιασε σφιχτά
Τζοαν: «Ασε την κοπέλα αγορι μου θα την σκάσεις και σκατά θα ειν η σχολική χρονιά όπως πάντα »είπε και κατέβασε το κεφάλι της
Γιάννης: «κλειστό» Είπε
Άννα: «Μα ρε Γιάννη δίκιο έχει γιατί να σταματησει»είπε και βουρκωσε ελάχιστα
Γιάννη: «Εφόσον είστε απαισιόδοξες φυσικά και θα γίνει αυτό που δεν θέλουμε και θα με πάρει και η μπάλα μαζί σας τέλος παντων αυτά θα τα συζητήσουμε μετά από τον αγιασμό ας ξεκινήσουμε έχουμε αργήσει»

________________________________________
Στον Αγιασμο
___________________________

Άννας POV
Όλοι στην προσευχη μας κοίταγαν και μας έδειχναν με το δάχτυλο, οχχ οχι γαμώτο έρχονται αα ναι δεν σας είπα τα και καλά πιο κουλ παιδιά της 1ης λυκείου ο Άρης και ο χάρης ξαφνικά έρχονται νταν μπροστά σε μένα τον Γιάννη και την Τζόαν και ο χάρης με το δάχτυλο του πεταει το καπέλο και του λέει με την βαριά βραχνή φωνή του
Χάρης: «Τι μικρέ δεν θα κάνεις κάτι ωραίο καπελάκι να το φορέσω στον σκυλο μου συμφωνείς Άρη? »
Άρης: «Τι λες ρε μαλακα ουτε ο σκυλος δεν θα δεχτεί να φορέσει αυτο το καπέλο το έχει λερώσει αυτός ο Μαυρουλης με σκατά όπως το χρώμα του »είπε και ακουστηκαν ήχοι θαυμασμου απ αλλά παιδια του σχολείου
Απορώ τέτοιες ώρες οι Καθηγητες που ειναι. Ο Γιάννης δεν μπορεί να κάνει κάτι δεν έχει το θάρρος και αν κάνει καιι πετυχει θα έχει προβληματα γιατι ο Χάρης και ο Άρης έχουν παρεες λένε πως κάνουν χρήση ηρωίνης δεν μου φαίνεται και τόσο περίεργο, τεσπα μετά από κάτι λεπτά και αλλο δουλεμα έφυγαν όλοι γιατί μας φώναξαν από τα μικρόφωνα για να παρουμε τα βιβλία τα παιδια τα έχασα για λίγο και ήμουν μόνη προχώρησα προς την αίθουσα εκδηλώσεων πηγα προς τις στοίβες στις οποίες είχαν πάνω θα βιβλία της 1ης τα πηρα και βγήκα έξω από το σχολείο και ξεκίνησα προς το σπίτι μου.Ετσι πως περπάταγα άκουσα κάποιον να με φωνάζει "ειι Δεσποινης σταθείτε μια στιγμή"γυρνάω και βλέπω έναν γοητευτικό άντρα αγχώθηκα παρά πολύ και αντί να μιλήσω σταθερά τραύλισα"π-παρακαλω" "συγνώμη για την ενόχληση αλλά είμαι ο καινούριος καθηγητής και θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση μήπως αυτό είναι το 1ο γενικό Κηφισιας?" "Ε ναι αυτό είναι" "να φανταστώ εκεί πατε και εσείς ε" "εμ εεε ναι ναι" είπα κάπως περίεργα επειδή αποσυντονιστηκα από τα γαλανά μάτια του(τι στο ... Γράφω)"εντάξει ευχαριστω για τον χρόνο σου και την βοήθεια σου ίσως τα πούμε αύριο αφού θα είμαι ένας από τους καθηγητές"είπε με ένα λαμπερό χαμόγελο και γύρισε να φύγει "μισο κύριε καθηγητά"ειπα φωνάζοντας "έλα παιδί μου" "αν μου επιτρέπετε ποια μαθηματα θα κάνετε?"είπα σοβαρά και σταθερά τέρμα αντίθετα από πρίν "διδάσκω τα φιλολογικά μαθήματα και ονομάζομαι Αλέξανδρος Χατζηδημητρίου "είπε και μου έδωσε το χέρι του "χαίρω πολύ ονομάζομαι αννα " "επειδή έχω μια δουλειά καλό σου μεσημέρι " είπε και με χαιρέτησε με ένα κούνημα του χεριού του εγώ απλά δεν μίλησα και και κατευθύνθηκα προς τον προορισμό μου
Στα μισά της διαδρομής Ακουσα σφυρίγματα αλλά δεν έδωσα σημασία μέχρι που νιώθω ένα δυνατό χέρι να με τραβάει απο το μπράτσο άφησα μια κραυγή τρομαρας και άφησα τα βιβλια να πέσουν στο έδαφος γυρναω και βλέπω τον Χάρη και πριν προλαβω να πω κάτι άρχισε να μιλάει.
Χάρης: «Εμένα μωρό μου δεν θα με γράφεις το κατάλαβες »μόλις με είπε μωρό μου ένιωσα μεγάλη οργή
Εγώ: «Δεν πας στον αγυριστο λέω εγώ παλιο μαλακα»είχε μείνει δεν ηξερε τι να πει.Γρήγορα σκυβω να πιασω τα βιβλία μόνο αυτο πρόλαβα γιατί ο Χάρης με γυρίσε και με κόλλησε στον τοίχο με εκείνον από πάνω μου και εκεί είπε
Χάρης: «αγριευεις και αρχίζει να μου αρέσει αυτό » είπε ήρεμα και γλυκά«ΑΛΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΟΧΙ ΑΥΤΑ ΚΑΡΓΙΟΛΑ»φώναξε Στην μουρη μου και από τα νευρα μου του εριξα γονατια στο ευαίσθητο σημείο του έβγαλε μια κραυγή και έπεσε κάτω και εγώ πρόλαβα έπιασα την τσάντα με τα βιβλία και έτρεξα προς το σπίτι μου μόλις μπήκα μέσα δεν ήταν κάνεις ευτυχώς.Πηγα πάνω και Τσακτοποιησα τα βιβλία στα ράφια, μετά απο 15 λεπτά αποφάσισα να κατέβω να μαζέψω τα πραματα για να μην βρω τον μπελά μου. Μόλις τελείωσα το καθάρισμα σε όλο το σπίτι πήγα στο δωμάτιο μου κλείδωσα και μπήκα φβ είδα 2 μηνυματα ένα από τη ομαδική μου με τον Γιάννη και τη Τζόαν που ρωταγαν αν ειμ καλά και γιατι δεν τους περιμενα να φυγουμε μαζί πάντησα ότι «εγώ είμαι καλά άλλος δεν νμζ να είναι» Δεν κατάλαβαν τι εννοουσα και τους έιπα πως θα τους εξηγήσω αυριο, έπειτα πηγα στο επόμενο μήνυμα στο οποίο ήταν από τον Χάρη............. ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ γτφ τι λεει τι λεει «θα το πληρωσεις αυτό μωρό μου » τι στο διάολο ήταν αυτό.