Yarım Kalan

13.Bölüm Birinin Hayatı Diğerinin Hayali

Zülal'in yemek için verdiği uğraşları ve telâşını kucağında kızıyla sessizce izlemekle yetindi, uzun ve zor bir gece olacaktı. Zülal neden anlamak istemiyordu emin değildi, sorgulamadı.

Sorgulasa neyi, nasıl değiştirecekti? Hiç birşeyi değiştiremeyecekti. Evli bir adam oluşu gerçeği öylece ortada duruyordu. Durmaya da devam edecekti, birgün bitecekti. Yekta o günün gelip de bitmesini istemiyordu, bitmesi demek gitmesi demekti.

"Yekta, beni duyuyor musun?"

Zülal ikinci kez seslenişinde ancak sesini duyurabildi, Yekta ona boş gözlerle bakarken yanına yaklaştı.

"Sen iyi misin? Geldiğinden beri çok sessizsin."

Zülal'in sesindeki şefkati hissederek gülümsemeye çalıştı, bu eylem bile çok zordu. Kimseyi kandırmanın anlamı yoktu, o da doğruları söylemeyi seçti.

"Tüm bunları neden yapıyorsun? İşleri daha da zorlaştırıyorsun ve ben bundan pek hoşlanmıyorum."

Şiir kucağında kıpırdanınca sustu, minik kızı yükselen sesinden huzursuz olmuştu. Cevap değildi beklediği, biraz olsun onu anlamasıydı.

"Mutlu olduğunu görmek istiyorum, evet tüm bunlar seni üzüyor farkındayım, ama anlamaya çalışıyorum."

"Neyi?"

"Onun da hala senin onu sevdiğin kadar sevip sevmediğini.."

Sözler derin bir sessizliği beraberinde getirdi, daha nice söylenmemiş sözlerle beraber..

"Anladığında ne olacak?"

"Şey..."

"Ben söyleyeyim sana, evet seviyor. Sevgisinin peşinden gitmekte geç kalmış olsa da sevdiğini görüyorum, görmesem de kalbim hissediyor. Herkes acı çekiyor ve çekecek de, boşuna uğraşma. Kimse boş yere üzülmesin."

"Neden üzüleceksiniz ki, madem o da seviyor. Neden bu kadar üzgünsün?"

Zülal heyecanla konuşurken Yekta heyecan duymuyordu, nasıl duyacaktı. Zülal'in söyledikleri mantıklı bile değildi, heyecanını yarım bırakmak istemezdi ama sözleri tam aksini söylüyordu.

"Ben evli bir adamım ve hatırlıyorsun ki sana bir söz verdim. Sözümden ne olursa olsun dönmeyeceğim. Bilmediğin bazı şeyler var, daha fazla kurcalama sende, bu konu burda kapandı."

"Ama böyle.. "

"Olur Zülal, olacak. Sen bunları düşünüp üzülme, hem bilmiyorsun ama ben onu zaten bulmuştum. İki yıl sonra ilk kez şirkette görmedim, nerde yaşadığını hep biliyordum. O yüzden daha fazla kurcalama olur mu? Yeterince zor zaten durum, iyice zorlaştırma."

Yekta omzuna dokunup yukarı çıkarken ardından öylece baktı, bilmedikleri olduğu kesindi. Bu işin peşini bırakmamaya kararlıydı, her şeyi öğrenecekti.

Yekta'ya söylememişti ama verdiği sözü daha fazla tutmasına gerek yoktu, o söz o mezarda bitmeye mahkumdu.

🎶🎶🎶🎶🎶🎶

Süreyya gergindi. Yemek teklifini neden kabul etmişti sanki, Alex yanında olsaydı belki onu sakinleştirecek bir şeyler bulurdu.

Aramayı düşündü, sonra vazgeçti. Ortalarda görünmüyorsa bir şeyler peşinde olduğu kesindi, yakında ortaya çıkardı. Hem hala ona kızgındı, affederdi ama ne zaman?

Elbisesini düzeltip derin derin nefesler aldı, zili çalmadan arkasını dönüp gitmeyi istese de bir şey onu bunu yapmaktan alıkoyuyordu. Son cesaretiyle zile bastı, açılmasını beklerken sanki ölüme yürüyor gibi hissediyordu.