Miraculous: Death Note

"Benimde..."

Marinette

Eve geldim. Annemin ve babamın beni bu halde görmemesi için zili çalmak yerine anahtarla kapıyı açtım. Ses yapmadan odama çıktım. Sıcak bir duştan sonra pijamalarımı giyip mutfağa indim. Çok acıkmıştım. Annem ve babam koltukta uyuyakalmışlardı. Bu benim için iyiydi. Saat geç olmuştu ve azar işitebilirdim.

Ekmeğin arasına nutella sürdüm ve tost makinesine koydum. Daha önce hiç denemedim ama arkadaşlarım güzel olduğunu söylüyor.

Tepsinin üzerine tostumu ve bir bardak sütü koyduktan sonra odama çıktım. Çok yüksek sesle olmayacak şekilde bir şarkı açtım. Bu şarkıyı genelde Üzgün olduğum zaman dinlerim. Daha çok ağlamama neden oluyor ve ağlayınca rahatlıyorum. Ağlıyordum... Çok korkmuştum ve... ve beni kurtaran çocuğa teşekkür bile edememiştim... Yanındaki goril misali adam ona teşekkür edemeden götürmüştü onu. Bir şey söyleyeyim mi? Dünya adaletli olsa ne güzel olurdu! Hiç suç işlenmese , kötü niyetli insanlar ölse...

Sürekli o kişiyi düşünüyordum. Bir yerden tanıdık geliyor ama...

Adrien

Adrien "Alo kanka?"

Nino "Efendim Adrien? Bu arada bugün niye okula gelmedin? Önemli konular işledik..."

Adrien "Bana biraz anlatsana kanka."
.
.
.

Adrien " Kanka ben bunları kursta öğrenmiştim zaten. Bana yazdıklarınızı atsana."

Nino " Tamamdır kanka."

Nino'dan işlenen konuları aldıktan sonra deftere geçirdim ve onunla alakalı test çözmeye başladım. Bu işe bayılıyorum!

Zamanın ne kadar çabuk geçtini anlamadım ama artık uyuma vaktim gelmişti. 2,5 saatte 1206 soru! Pöff rekoru geçemedim. Geçen yıl daha fazla çözmüştüm... Galiba daha çok çalışmam gerek. Çantamı ayarladıktan sonra yatağıma yattım. Bugün olan olaylar... babam kızacak diye çok korkmuştum. Neyseki üzerinde çok fazla durmadı. Umarım o kız şuan iyidir. Güzel kızdı ha... Uf ne diyom ben! Kızlara değil derslere odaklanmam lazım...

8 Hours later

Marinette

Lanet olası çalar saatin sesiyle uyandım. Ne kadar sinir bozucu! Bugün okula gitmek istemiyorum. Ama gidicem. Niye mi? Orda benim için çok özel olan bir kişi var. O...o benim kalbimi çaldı. Ismi Alexander... Biraz gizemli birisi. Mor saçları ve yemyeşil gözleri var.

*gözünün yeşil olduğunu hayal edin*

Işlerimi hallettikten sonra okula gitmek için yola çıktım. Okul ve evimin arasında sadece 1 yol vardı. Biraz geç kalmıştım. Koşmaya başladım. Önüme bakmak yerine yere bakıyordum. O sırada kendimi yerde buldum. Biriyle çarpışmıştım. Ve yüzüne bakmadan ondan Özür diledim.

Mari " Ç-çok Özür dilerim!

Adrien " Asıl ben Özür dilerim. Önüme bakmıyordum."

  Bu ses tanıdık geldi. Kafamı kaldırdım. O... bu dün beni kurtaran gençti.

Mari " S-sen... Dün beni kurtardığın için çok çok çok teşekkür ederim!"

Adri "Önemli değil. Iyisindir umarım. Kötü insanların yaşaması çok moralimi bozuyor!"

Mari " Benimde..."

Adri " Görüşürüz o halde!"

Mari " Bay bay"

  Kim olduğunu şimdi hatırladım. Okulun inek yakışıklısı... Ayrıca ünlü model. Teşekkür ederim...