Hero.|| Ackerman.

F I N A L

Levi başını gökyüzüne çevirdi ve yağmur damlalarının yüzünü işgal etmesine izin verdi.

Yavaş yavaş ilerledi ve Tokyo mezarlığına ulaştı.

Yutkunarak kapıyı araladı ve kahramanının adasını aradı. 10.Ada da yatıyordu.

Levhaları yavaş yavaş takip etti. Karşısına çıkan mezarla beraber elinde ki kağıda baktı.
Eren Yeager.

Mezarı bulmuştu.

Yavaş yavaş mezara ilerledi ve önünde diz çöktü. Elini toprakta gezdirirken gözlerinin dolduğunu hissetti.

Eren'in annesi Eren'in transeksüel olduğunu ve bu yüzden çok dışlandığını söylemişti.

"Kendi hayatında benim ki kadar boktansa neden beni kurtamak istedin ki? " mırıldandı.

"Açıkçası Erkek olmanı beklemiyordum ama bu beni rahatsız etmedi Eren." Toprağa bir öpücük kondurdu.
"Özür dilerim, hislerim konusunda çok geç kaldım.."

Mezara sarıldı.
"Ben de seni seviyorum velet."

* * *

"Deli gibi değil mi? " Levi'nin annesi, babasına Levi'nin defterini gösterdi. "Eren adlı bir çocuktan bahsetmiş ama polisler hiç bir yerde bu adla bir çocuk olmadığını söyledi. Telefon konuşmalarından bahsedildi, ancak Levi'nin telefonunda o kişiyle ilgili bir konuşma geçmemiş. Ayrıca şu mezarlığın fotoğrafına bakar mısın? " parmağıyla bir resimi işaret etti. "Eren'in mezarlığı yazmış ancak orda bir mezarlık yok. Peki şuna ne demeli? " bir resim daha işaret etti. "Eren çok güzel gülüyormuş demiş ancak resimde de kimse yok."

Adam başını oğluna çevirdi.
"Buna inanmamıştım ama psikiyatri bana bir şey söyledi aslında..."

"Nedir? " kadın endişelenmişti.

"Levi'nin akli dengesinin yerinde olmadığına dair bir şeyler söyledi, inanmak istememiştim... "

"Peki ne yapacağız? "

"O hasta değil, doktora götüremeyiz. Psikiyatri'ye tekrar gidersek de tımarhanelik olur, bunu istemiyorum..." üzgün bakışlarını tekrar oğluna çevirdi.

"O halde aşık olduğu kişi cidden varmış gibi yapalım. O kişi cidden vardı ve öldü. Acısını yaşasın, ancak zamanla geçecektir. Umarım..."