apodyopsis / meanie

20.

jisoo calling. . .

"HELLO WONIE."

"Ugh. Ano ba yun? Jisoo? Bakit ka tumawag?"

"Kakagising mo lang? Luh, di ka papasok sa trabaho?"

". . .shit. Nakatulog ako."

"HALA! Late ka na!"

"Ahhhh. Nevermind."

"'Di ka na papasok?"

"Hindi. Masakit din ulo ko. Pasabi na lang kay Manager Do."

"Ehhh. Sunday pa naman ngayon. Maraming tao, Wonny."

"Sorry."

"Haist."

". . ."

"Ayos ka lang ba?"

"'Di naman gan'un kalala sakit ng ulo ko—"

"Hindi yun. I mean, ano, emotional aspect hindi yung physical aspect."

"Ano namang problema d'un?"

"'Diba nagdate kayo kahapon ni Mingyu—"

"WHAT?"

". . ."

"PA'NO MO NALAMAN 'YON? At teka! Hindi yun date! That's what you call, hang out! Aw, shit. My head. Ugh."

"Um, ano, nasabi lang ni Mingyu? Hehe."

"Nasabi? Kailan?"

"Kanina?"

"ANO? NAKIPAGKITA KA NA NAMAN SA GA—"

"Sssh! Hindi! Sinabi lang niya thru message!"

"Kailan pa kayo naging texting buddies?"

"Eyy, hindi naman sa gan'un Jeonny. Er, nasabi lang niya sakin kasi hindi mo na naman daw sinasagot mga tawag niya. Binlock mo siya?"

"Oo."

"Bakit?"

"You're seriously asking that?"

". . ."

". . ."

"OH MY GOD. MAY NANGYARE NA BA—"

"Wala!!! Tsk!"

"Phew. Mabuti naman. Akala ko, naibigay mo na."

"Tingin mo sakin? Easy?"

"Hindi a!!! Akala ko lang kasi, hehehe. Pero bakit ba hindi mo na naman siya pinapansin?"

". . ."

". . ."

"Narealize ko lang ulit na wala talagang mabuting maidudulot sakin kapag hinayaan ko siya sa kabalastugan niya. Magpinsan pa rin kami, at least sa batas. Kahit na alam na ng buong pamilya namin ang intensyon niya sakin, still unforgivable."