✿ two

1.7K 79 14
                                    

Wonwoo should have not really agreed to this.

He knows the consequences and yet he had still fucking felt bad for lying to his cousin that, as a distraction, he stirred the conversation back into what Mingyu really wanted.

Watching a movie in the cinema.

He used to watch movies with Mingyu a lot back then. But anyway, iba na ang sitwasyon ngayon. They're not really friendly with each other anymore and things have changed and yes, matagal na niyang tinanggap na kailanman, hindi na niya magagawa ang mga bagay na 'yon ngayon. Without getting affected to Kim Mingyu's fucking pheromones of course.

Even until he had stepped inside the mall, he was still very reluctant to really go. Who knows to what degree his cousin would choose to be frisky with him inside that place. Hindi niya alam kung ano ba ang umiikot sa utak ni Mingyu kaya hindi niya alam kung magkakaroon ba ng saysay ang panunood nila sa sinehan.

Baka masayang lang ang movie.

But, Wonwoo swore, if Mingyu tried to do anything, even just a little bit of grazing his skin with his, he'd go. Iiwanan niya itong magisa.

So 'yon, nasa loob ng siya ng mall at naglalakad papuntang third floor kung nasaan ang mga sinehan. Kanina pa nandito si Mingyu kaya sa oras na nakarating siya ng third floor, hindi na siya makakaatras pa. Just what the fuck was he thinking right? Wonwoo would just focus on the big screen to make it, uh, safe and clean. If you know what he meant.

He heaved a deep sigh to hide his annoyed-but-worried expression of his. Though, nang makarating siya ng ikatlong palapag ng mall, he actually stalled for a second. Memories after memories started flooding his mind. Nakangiti na nga siya ng bahagya habang nililibot ang paningin sa lugar. Maraming nagbago pero familiar na familiar pa rin sa kanya.

"Wonwoo!"

His eyes searched for that particular voice. Nang maglanding ang mga mata niya kay Mingyu na nakasandal ngayon sa pader at kumakaway sa kanya habang may hawak na isang malaking box ng popcorn at dalawang drinks, malawak na ngumiti ito. Wonwoo would be lying if he said Mingyu is not gaining a lot of attention from every passerbyers.

Oh well. He is Lust.

Maski tuloy siya, tinitignan. Wonwoo didn't miss the envy on their eyes as they subtly glanced at him. Kaya naman isang buntong hininga ulit ang pinakawalan niya bago lumapit dito. As usual, he was wearing a beanie, sweater and jeans again. Samantalang 'tong pinsan niya, kung makapagbihis naman parang magcoconcert. That or Mingyu's clothes were just normal for any other guys. Baka siya lang talaga 'tong masyadong loyal sa sweater. But who cares right? He likes it a lot.

Tinulungan niya si Mingyu sa pagbuhat ng drinks nila at blankong tumingin sa dala nitong popcorn. Then he met Mingyu's eager eyes. "Hindi pa tayo nakakapasok, may naisip ka na ngang—"

Mingyu just beamed at him, throwing his arm around his shoulder while shaking his head. "Bumili na rin ako ng ticket kaya pumasok na tayo. Don't worry, wala akong gagawin."

Tsk. Sinungaling.

Wonwoo simply let Mingyu's arm off him. Nang makapasok sila sa sine, hindi pa madilim dahil hindi pa naman nagsisimula ang movie na panunoorin nila. Sa gitnang row sa taas napili ni Mingyu na umupo because Wonwoo was just tugging along with him.

He put his drink beside him as he roamed his eyes. Ito ulit ang unang pagkakataon na pumasok siya dito after a long time. Siguro dapat siyang sumama kay Jisoo sa tuwing nagyayaya ito na manuod ng sine. Because right now, there is only one person that comes to mind whenever he goes inside this place. It's time to make new memories with other people too.

apodyopsis / meanieTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon