PROLOGUE

96 6 1
                                    

HER SIDE

Im Shanice Pascual. 17 years old. 4th Year Highschool Student at Forbes International School. Im Scholar. Wala na akong parents kaya nakikitira nalang ako sa tita ko. Okay lang naman sa kanila ng asawa nya na makitira ako dun para may makapag-alaga naman sa anak nila tuwing weekends.

Anong nangyari sa parents ko? Pareho nila akong iniwan. Oo dati may communication pa kami pero habang patagal ng patagal nawalan na.

May company ang daddy ko dati pero nalugi tapos nagsara. So, naghirap kami.

Dun na nagsimulang maghiwalay ang parents ko.

Sinabi nilang parehas na babalik sila pero ayun hanggang ngayon wala pa sila.

Iniwan nalang nila ako sa kaptid ng mommy ko..

Ampon? Hindi ako ampon. Maraming nakasaksi nung pinanganak ako. At oo only child ako. Bale, 13 years old ako nung malugi ang company ni daddy at nung naghiwalay ang parents ko. 14 ako nung iniwan nila ako dito kila Tita Sally.

Ang hirap at ang sakit.

Ang hirap ng buhay ko ngayon..

Hindi katulad ng mga classmates ko dati meron silang magulang at MASAYA SILA.

Sana ganun din ako kasaya kagaya nila.

HIS SIDE

Im France Alexis Alonzo. 17 years old. 4th year student at Forbes International School. Im Campus hearthrob, Captain of popular basketball team, and my dad is one of the most successful bussinessman in the world.

Yeah, IN THE WORLD. That's why many people are interested with me.

My Parents? They are both busy on their works.

On their damn bussiness!

Meron akong little sister. Kaso nasa states siya. Dun siya nag-aaral.

Kung magkakaron man kami ng bonding time with my family, Hindi yun tumatagal ng hanggang 3Days.

Well, I'll stop the drama.

I have GIRLFRIENDS. Yes with 'S' . Hindi ko na nga maalala yung iba eh. 

Everytime na mambabae ako, Dun ko lang nararamdaman na maging MASAYA. Not totally masaya pero pwede na din. Feeling ko, kapag may oras ang ibang tao sa akin, ganun din ang nararamdaman ng pamilya ko sa akin.

Minsan sinasabi ko nalang sa sarili ko na "Hoy Franz Alexis Alonzo! May oras sayo ang parents mo! Mahal ka ng mga yun! Maraming nagmamahal sayo! Hindi ka nag-iisa!"

Pero kahit anong kumbinsi ko sa sarili ko, Hindi pa din mapalitan ang nararamdaman kong lungkot.

SANA SOMEDAY MAY DUMATING NA TAONG MAGPAPAHALAGA, MAGMAMAHAL, at KAYANG IBIGAY ANG ORAS NYA SA AKIN.

HINDI YUNG PERA LANG ANG HABOL SA AKIN.

ANG TAONG BUBUO SA MUNDO KONG WALANG KWENTA!

SA MUNDO KONG NO TITLE  ...

No TitleTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon