She's not afraid 2: H επιστροφή

Κεφάλαιο 2

"Σαμ Γουντ;" ρώτησε ένας μεγαλόσωμος άνδρας όταν πια είχα φτάσει στο χώρο όπου περίμεναν συγκενείς και φίλοι τους επιβάτες της κάθε πτήσης. 

"Η ίδια." απάντησα όχι πολύ χαρούμενη που ξαφνικά απέκτησα σωματοφύλακα. 

"Ακολουθήστε με παρακαλώ." είπε και έτσι και έκανα.

"Οι αποσκευές μου;" τον ρώτησα. Αν και η ιδέα εξακολουθούσε να μη μου αρέσει, ήταν αρκετά προσιτός και όχι όπως βλέπει κανείς σε κάτι ταινίες, μπρατσαράδες με πρόσωπα που μόλις τα βλέπεις νομίζεις πως θα σε δείρουν. Βασικά, αυτή ήταν μια πολύ αποτυχημένη παρομοίωση...

"Μην ανησυχείτε για αυτές, την ώρα που θα φτάσουμε στο ξενοδοχείο θα έχουν ήδη μεταφερθεί εκεί." απάντησε και ανασηκώνοντας τους ώμους μου αποφάσισα να μην πω κάτι άλλο, παρά μόνο να τον ακολουθήσω. Όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο άνοιξε μια από τις πίσω πόρτες και με άφησε να μπω. Έπειτα κάθησε με την σειρά του στην θέση του οδηγού και έβαλε μπρος.

"Πως και έτσι; Εννοώ γιατί κρίθηκε αναγκαίο να με «παραλάβει» ένας σωματφύλακας;" έκανα και άλλη μια ερώτηση. 

"Λοιπόν, δεν θα έπρεπε να σας πω κάτι τέτοιο μα..." ξεκίνησε να μου δώσει την απάντηση που ήθελα αλλά τον διέκοψα.

"Μίλα μου στον ενικό, δεν είσαι δα τόσο μεγάλος. Και σε παρακαλώ τελείωσε αυτό που ήθελες να πεις, γιατί είμαι αρκετά περίεργη..." είπα στον άνδρα που έμοιαζε να βρίσκεται λίγο πριν τα σαράντα του χρόνια και δεδομένης της ηλικίας της μητέρας μου που τα είχε ήδη περάσει -ντροπή μου που μιλάω για την ηλικία μιας γυναίκας- δεν μου ήταν εύκολο να μιλάω στον πληθυντικό..

"Εντάξει, όπως επιθυμείτ_ όπως επιθυμείς!" διόρθωσε τον εαυτό του και συνέχισε. "Τα αγόρια δεν ξέρουν την ώρα ακριβώς που θα φτάσετε, γιατί όσο πλησίαζαν οι μέρες γίνονταν όλο και πιο ενθουσιασμένα με την κακή έννοια... Και λέω με την κακή, γιατί έκαναν περισσότερη φασαρία, πιο πολλές χαζομάρες και δεν ήταν πρόθυμοι να δουλέψουν τόσο όσο θα έπρεπε. "

"Δηλαδή τώρα που μιλάμε με οδηγείτε στην ζούγκλα; Αν θέλεις μπορώ να ανοίξω την πόρτα και να πηδήσω έξω..." απάντησα και τον έκανα να προσπαθεί να κρατηθεί και να μη γελάσει.

"Τώρα σε οδηγώ στο ξενοδοχείο όπου θα μείνεις για λίγο πριν την πρόβα.. Θα σου δωθούν οι ημερομηνίες των συναβλιών για όλη την διάρκεια που θα είσαι μαζί μας. Προς το παρόν θα μείνουμε εδώ για τρεις μέρες.." αποκρίθηκε ενώ παράλληλα δεν έπερνε τα μάτια του από τον δρόμο και εγώ καθόμουν στο κέντρο των πίσω καθησμάτων του αυτοκινήτου, όπως μου άρεσε να κάνω από πολύ μικρή κάθε φορά που έμπαινα σε αυτοκίνητο.