Chapter 1

19 4 0
                                    

Sobrang thank you po sa gumawa ng cover ng svntn.Love it EpicNaWriter

at shout out po dun sa ex kong kasabay kong nagcelebrate ng monthsary nung August 16,2017 hahaha. Stay strong sa atin next time.

xxx

(7 years ago.)

"Sino bang may sabi sayong wala akong karapatang magmahal ng iba?"

His words cut deeper than a knife. He was so sweet to me yesterday, pero halos ibaon niya ako sa impyerno sa mga oras na ito.

"Huwag na huwag mong mahawakan ulit ang girlfriend ko o mararamdaman mo ang galit ko." It was like he emphasized the word girlfriend as he refers it to kylie. Ano bang nangyayari? Tears are starting to fell down from my eyes.

"Lester? Akala ko ba mahal mo ako?"

Tinulak naman ako ni Kylie papalayo kay Lester. "He's mine ginamit ka lang niya para makuha ang gusto ko."

Napakunot ako ng noo. "You're cute,nice and can be a real friend naman Elisha eh, pero hindi ako kumakaibigan ng tanga. I knew it even before na gusting-gusto mo si Lester, unluckily ako ang minahal at hindi ikaw. I wanted to win the editorial writing competition kaya I asked him to court you at wow, ang dali mo lang pala nauto. I don't deserve having a stupid cousin like you. Please, be gone." Sabay halakhak.

Dahan-dahan pumasok ang lahat ng sinabi sa akin ni Kylie. She was my closest girl cousin at sa kanya ako nagsasabi ng mga sekreto ko. Kaya pala hindi ako natanggap sa competition dahil may nakuha na at ang written work ko pa talaga. Ang tanga-tanga ko. Bakit ba naman ako magugustuhan ng pinakacool at kilala ng lahat.

I hate everyone. I hate Lester. I hate kylie.

Mamatay na sila,

Bago ako umalis aya agara kong sinampal ng malakas si Lester at hinawakan si Kylie sa kamay na halos mabalatan ang kamay niya. Bevause of this commotion nagsimulang magstinginan ang mga tao dahil na din sa malakas na pag-irit ni Kylie.

She was in pain, pero kulang pa iyon sa sakit na binigay nila sa akin. Lester gave me a poker face. He didn't move his lips even a little. Para ngang hindi niya man lang naiisipan na magblink.

Tumakbo na ako papalayo. Malayong-malayo sa kinalulugaran nila. My tears are still falling causing me to uneasily see my way na siyang dahilan kaya ako'y nabangga at natumba.

He offered a hand for me. I grabbed it. Napatama pa din ako sa may dibdib niya at muntikan nanaman akong matumba.

"Hindi porket nadapa ka, hindi mo na iisiping tumayo pa."

He then gave me a baby blue handkerchief na may tatak ng Armando Caruso. Napatingin nalang ako doon. He placed it to my left hand and said before leaving, "It isn't the end of everything. Nagkamali ka pero hindi ka tanga. Forgive yourself at subukang pahalagahan iyong mga bagay na sa tingin mo ay nararapat na manatili sayo."

Tsaka lang ako nakabalik sa reyalidad noong lumakad na siya papaalis. I looked at his back at napagtanto kong si Gelo pala iyon. After 3 years of no conversation with him bigla nalang siayng sumulpot ssa araw na ito.

"Gelo!" I shouted for the 3rd time; mas malakas. Nginitian niya ako ng sobrang ikli. Wala akong masabi. I want to hug him or even hang out with him again.

Nagpatuloy na siya sa paglalakad. I was then left behind there. Napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko.

Naglakad ako papunta sa kubo., when I finally got my chance to walk again. Mga ilang minute din akong nanatili doon. I've never miss a classm pero hindi ko lang talaga kayang Makita si Lester.

SEVENTEENWhere stories live. Discover now