BOŞLUK:UMUTSUZ BİR KIZIN HİKAYESİ

2. BOŞLUK

Uyumuyorum. Daha dogrusu uyuyamiyorum. Aklima degisik sorular takildigindan beri uyuyamiyorum. Direnis bedenime usul usul islerken uyku direnisi kaybediyo ve yine o trafik kazasi aklima geliyor. Biliyorum,unutmam lazim ama etkisi ustumden gitmiyor bir turlu. Güney'in "kumsal!" diye bagirmasi ve sagir edici derecede buyuk bir ses.. Kesik kesik hatirliyorum o ani.Gozlerimi actigimda yerde yatan nefessiz bedenini daha sonra bilincimi kaybedisimi.kalbimi acitiyor. Onun uyanmayip benim uyanmam haksizlik gibi geliyor. Ben niye olmedim niye sadece o. Bunlari dusunmek basimi agritti ciddi anlamda ve yavas yavas gozlerim agirlasmaya basladi ama vucudum hala direniyordu bende direndim ve kitap okumak istedim. Uzun zamandan beri kitap okumuyordum. Kitapligimi ozlemistim,kitaplarimi,kirmizi-mavi-siyah renkteki ayraclarimi. En cokta okumayi ozlemistim. Kitap okuyunca kendi acilarimdan kopup baska dunyalara dalmayi ozledim. Kitabi elime alimca daha cok okuma istegiyle dolup tastim. Okudum.. Okudum.. Sonunda gozlerim yavasca kapandi ve en sevdigim karanlik..

..........................

Bir anda sicrayisim Hayatida korkutmustu birden havlamaya basladigini gordugumde siki siki sarilmaya basladim. O benim kazadan sonra yanimda kalan tek dostumdu ve ondan ozur dileme istegi duydum ve
"Ozur dilerim hayat seni korkutmak istememistim" dedim kisik sesle yani bence oyledir. Onunla muhabbet etmek istedim. Her ne kadar cevap veremesede beni anliyor
"Hayat biliyomusun Guney'i ozledim.ama ona kavusamiyorum. Neden ? ÖLDÜ!! Ölümü kabullenmek ciddi anlamda zor birsey ama öldü. Bende inanmiyorum ama o galiba öldü hayat. O bensiz kaldi... Ben onsuz..."
Bir sure durdum ve bos bos Hayata baktim. İyice kucagima dogru yanasan hayat hafif bir tebessum etmemi sagladi fakat.cok surmeden geri dustu suratim. Ahhhh! Neden her guldugumde o aklima geliyor ki ?? Hayat ile daha cok ilgilenmeliyim sanirim. Altin sarisi tuyleri karanlikta parladi ve onu oksadim biraz karistirinca tuyleri gercekten cok tatli olmustu. Tekrardan bir tebessum olustu yuzumde. Yine bana herseyi Hayat unutturdu. O benim sirdasim. Dostum. Sıkılınca yanimda olan beni herseye ragmen destekleyen yasam arkadasimdi. Galiba onsuz yasayamam...