ik vondt het ver genoeg gaan. ik trok zijn hand weg en stond recht en liep zo snel als ik kon naar de voordeur. ik deed de deurklink naar beneden maar ik kreeg hem niet open, hij had de deur op slot gedaan. 'haha denk je hier echt te kunnen ontsnappen?' vroeg de man lachend aan mij. 'laat mij gaan stomme psychopaat' zei ik en ik rende verder door het huis om een andere uitgang te vinden. 'hoe noemde je mij?' vroeg de man en hij rende achter mij aan. de man kon mij vast grijpen aan mijn arm en hij duwde mij terug naar de kelder. 'je blijft hier nu voor een week, zonder eten. mij een psychopaat noemen was een grote vergissing' zei de man. 'maar ik heb wel gelijk hé' zei ik en de man keek mij echt boos aan. 'jij gaat nu je mond houden' zei de man. 'nee dat ga ik niet, psychopaat' zei ik en de man duwde mij tegen de muur en ik stootte mijn hoofd. 'laat mij nu gaan, ze gaan mij zoeken en als ze mij gevonden hebben sluiten ze jou op' zei ik. 'haha dat gaat niet gebeuren schatje echt niet' zei de man en hij verliet de ruimte.
daar zat ik dan weer, huilend alleen op de grond. ik was dit echt beu, ik wou naar huis naar melody en justin. ik miste hun echt, het eerste wat ik ga doen als ik thuis kom is justin en melody knuffelen en het eerste uur niet loslaten. als ik hieruit kom maak ik die man af zodat ik hem nooit meer hoef te zien. als hij het gevang ingaat kan hij nog altijd vrij komen en dat wil ik niet. hij moet afzien met wat hij met mij heeft gedaan. ik kan mijn 2 baby's kwijt zijn, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze nog leven. ik voel ze wel niet meer schoppen maar ik wil niet geloven dat ze dood zijn.... ik legde mij neer en een uurtje later viel ik inslaap.
de volgende morgend
ik werd wakker door het geblaf van een hond aan de deur. ik stond op en ging luisteren. ik kon niet echt horen wat ze zeiden door het geblaf van die hond. niet veel later hoorde ik een man de trap af wandelen. hij deed de deur open en wandelde op mij af. 'meekomen nu' zei de man en hij nam mijn arm vast en sleurde mij naar boven. hij was niet alleen, er stonden nog 2 mannen in de woonkamer en die hond was er ook. 'ze moet hier weg, de politie is haar op het spoor' zei een andere man die in de woonkamer stond. 'waar moeten we ze dan steken?' vroeg de man. 'dump haar ergens ofso, zodat we van haar af zijn want ik ga niet opdraaien voor jou stom plannetje' zei de andere man en ik keek heel de tijd naar de grond want ik was te bang om de mannen aan te kijken. 'ik ga haar nergens dumpen, ze wordt mijn vrouw en wij krijgen kinderen' zei de man. 'doe niet zo gek, alsof zij ooit met jou wil trouwen. ze heeft het hotste vriendje op aarde' zei de andere man en daar had hij wel gelijk in. 'ik ben haar vriendje vanaf nu' zei de man en hij probeerde mij te kussen maar de andere mannen in de kamer duwden hem van mij weg.
die mannen kwamen voor mij op, zouden ze mij helpen hier weg te graken? ik keek de twee onbekende mannen aan en ze keken mij ook aan. 'we nemen haar mee' zei de onbekende man. 'nee ze blijft hier bij mij' zei de man en hij greep mij vast bij mijn arm. 'je gaat haar nu loslaten, je bent gestoord. je bent klaar voor het gesticht' zei de onbekende man en hij nam mijn andere arm vast. 'als je haar nu niet loslaat bel ik de politie' zei de andere onbekende man. 'hahaha je doet maar' zei de man en de onbekende man haalde zijn telefoon uit en.... 'stop, stop, ik laat haar los' zei de man en de twee onbekende mannen namen mij mee naar hun auto, wat waren ze nu eigenlijk van plan met mij?
'ik ben maarten' zei de bestuurder van de auto. 'en ik ben steven' zei de andere man. ik durfde niets te zeggen dus bleef ik maar stil zitten. 'gaat het een beetje?' vroeg steven en ik knikte van nee en begon te huilen. 'hopelijk snap je dat we je nog niet naar huis kunnen voeren anders worden wij ervan verdacht van je ontvoering' zei maarten. 'aub breng me naar huis, ik mis mijn dochter en justin' zei ik. 'dat gaat echt niet sorry, maar je mag wel bellen naar hun' zei maarten maar ik vondt dat niet hetzelfde, ik wou in justin zijn armen inslaap vallen vanvond maar dat ging dus niet gebeuren.
we kwamen aan, aan het huis waar ik de komende dagen zou verblijven. 'hier is het' zei maarten en ze lieten me naar binnen gaan. 'er komt straks een dokter om te kijken of je in orde bent, ik zal je eerst je kamer tonen' zei maarten en ze liepen de trap op. 'neem eerst een douche, er liggen daar een paar verse kledingsstukken voor je klaar. als je klaar bent kom dan gewoon naar beneden' zei maarten en ik nam eerst een douche en ik genoot er echt van. na het douchen deed ik de kleding aan die klaar lag voor mij en ging ik naar beneden. ik wandelde de woonkamer in en de dokter zat daar al te wachten op mij, ging hij kunnen horen dat mijn baby's nog leefde of niet? ik ging liggen in de zetel en hij luisterde naar mijn longen en dat was allemaal goed. 'dokter leven mijn baby's nog?' vroeg ik. 'ik zal even luisteren' zei de dokter en ..........
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
meer? like en comment en lees ook zeker mijn nieuw verhaal!
nederlandse versie: http://www.wattpad.com/51528380-the-one-that-changed-our-life-justin-bieber-fanfic
engelse versie: http://www.wattpad.com/51517084-the-one-that-changed-our-life-justin-bieber-fanfic
