Gangwar (Z.M.)

Hoofdstuk 1: The beginning of the war.

POV Brooklyn

Ik zucht en sla de dekens van me af. Vandaag was eindelijk de dag dat we de Jammers zouden vernietigen. Ik zou eindelijk wraak op ze nemen. Voor alle mensen die ze hadden vermoord, mishandeld en ontvoerd. Maar vooral voor mijn broer en ouders. Voor de laatste keer stap ik onder mijn oude vertrouwde douche. Ik maak me klaar en loop voor de laatste keer terug naar mijn kamer. Ik doe de ketting die ik heb gekregen van mijn ouders om. En zet de beanie die ik weer van mijn broer heb gekregen op. Op de beanie staat Fighter. Omdat je een echte vechter bent en nooit opgeeft. Had mijn broer gezegd. Ik loop naar beneden en maak een broodje voor mezelf. We woonden met de hele bende in één huis. Ik plof tussen de rest op de bank neer en spreek nog een keer het plan met ze door.Ik neem afscheid van de bende en ga ik samen met Owen, Jasmine, Katie en Sander naar buiten. We lopen door de verlaten straten. Alle mensen hier zijn gevlucht of houden zich geborgen. Niemand die zich nog op straat durft te laten zien. Behalve de beide bendes natuurlijk. We komen aan bij een steegje. Jasmine, Sander en Katie geven me nog een laaste knuffel. Dan komt Owen voor me staan. Ook hij geeft me een knuffel. "Ik ga je missen. Maar weet, wat er ook gebeurd ik altijd van je zou blijven houden." zegt hij tegen me. Ik knik en geef hem nog een knuffel. Ik ben hem zo dankbaar voor alle steun die ik van hem heb mogen krijgen. Hij had mij en mijn broer uit de brand geholpen. En daar ben ik heb echt enorm dankbaar voor. We laten elkaar weer los. "Ben je er klaar voor?" vraagt hij. Ik knik en slik nog een keer. Dan haalt hij zijn pistool te voorschijn. "Het spijt me B-Lyn."zegt Owen terwijl hij de trekker overhaald. "Ik houd van jullie guys." zeg ik nog snel terwijl ik inzak. Ik grijp naar de wond en sluit mijn ogen. Damn dit deed kapot veel pijn. Ondertussen waren de anderen al weg. Zachtjes kreun ik van de pijn. Bloed verlaat mijn lichaam en de plas rode vloeistof word steeds maar groter. Ik voel me steeds lichter in mijn hoofd worden. Owen had me goed geraakt. Ik open mijn ogen weer. Nee. Ik mag nu niet wegzakken. Ik moet sterk blijven. Ik mag niet opgeven. Maar hoeveel ik ook tegen de pijn vecht. Mijn ogen sluiten zich en maken plaats voor de wereld van het buitenbewust zijn.

POV Zayn

Ik ben net in gesprek met Liam als ik opeens een harde knal hoor. Er is weer eens geschoten. Het zou toch niet waar zijn. Alweer een schietpartij. "Liam kom mee. Pak wat wapens dan licht ik de rest in." Liam knikt en zoekt gelijk naar de munitie. Ik loop naar de woonkamer. "Guys, waarschijnlijk weer een schietpartij. Niall, Liam, Harry en Louis gaan mee. De rest blijft hier. Als we versterking nodig hebben bellen we. Dus houdt je telefoon centraal." zeg ik terwijl ik onrustig heen en weer loop. Harry, Louis en Niall staan op en lopen achter me aan naar de deur waar Liam al op ons staat te wachten. Hij deelt de munitie uit en we lopen naar buiten. "Harry en Louis jullie gaan Links kijken. Ik, Niall en Liam rechts." Zoekend lopen we door de straten. Totdat ik opeens zacht gekreun hoor.Ik ga er op af. En daar zie ik een meisje met bruin haar en blauwe ogen op de grond liggen. Ik loop op haar af en voel haar pols. Ze leeft nog maar is wel buiten bewust zijn. Ik kijk om me heen. Verder is er niemand te bekennen. "Jongens, ik neem haar mee. Julie halen Harry en Louis." Ik wou haar best wel helpen. Maar je wist het maar nooit met de Glowers. Voorzichtig til ik het meisje op. Ik begin te lopen en hoor een zachte kreun uit de mond van het meisje. Ze zal zo wel bijkomen. Ik kijk om me heen of we niet worden gevolgd en loop door naar ons huis. Als we daar aangekomen zijn zet ik het meisje tegen een lantarenpaal tegen over ons huis. Ik ga tegenover haar zitten en wacht tot ze wakker wordt. Ondertussen komen Liam, Harry, Louis en Niall aangelopen. "Waarom zitten jullie hier buiten op de grond terwijl we binnen een bank hebben?" vraagt Niall. "Omdat je niet zomaar iedereen binnen moet laten. Het kan altijd een val zijn van de Glowers." beantwoord ik zijn vraag. Hij knikt. "Gaan jullie maar naar binnen ik wacht hier wel totdat ze wakker wordt." De vier jongens knikken en lopen naar binnen.

Na een halfuur is ze nog steeds niet wakker geworden. Ik hoor de deur van het huis open en dicht gaan en Louis komt aangelopen met een paar tosti's en een flesje drinken. "Hier, ik dacht dat je wel honger zou krijgen. " Dankbaar neem ik de tosti's en het flesje drinken van hem aan. "Bedankt." zeg ik tegen hem. "Is ze nou nog steeds niet wakker?" vraagt hij. "Nope." zucht ik. "Moet ik je anders even afwisselen?" Ik kijk van het meisje naar hem. "Nee hoeft niet. Ik wil dit zelf doen. " Hij knikt en loopt weer naar binnen. Ik begin aan mijn tosti's en drink het flesje leeg. Het liefste was ik nu naar binnen gegaan. Maar het was te riskant om zomaar iedereen binnen te laten. Ik deed alles om mijn bende te beschermen. Het was een soort van familie voor me geworden. En aangezien we een week geleden tijdens een vuurgevecht veel mensen van Glowers neer hadden geknald, zouden ze nu vast wraak op ons willen nemen. Ik kijk op als ik het meisje diep hoor zuchten en een kreun haar mond verlaat. Ondertussen hadden we natuurlijk wel haar wond verzorgd, anders was ze nu al lang dood geweest. Haar ogen openen zich voorzichtig. "Waar ben ik?" komt er zwak uit haar mond. "Dat doet er nu niet toe. Hoe heet je?" vraag ik. Ik zie een lichte aarzeling in haar ogen. "Ik heet Kate." zegt ze uiteindelijk. "Ik weet dat je liegt. Vertel me maar gewoon je echte naam. " Ik prikte altijd dwars door het liegen heen. "Ik heet echt Kate." kwam er nog steeds zwak uit haar mond. Ik stond op. "Zo lang je me niet je echte naam gaat vertellen, kan ik je niet verder helpen." Ik loop richting de voordeur en ging naar binnen. Wanneer ik de woonkamer binnen komen kijken de jongens me verbaasd aan. "Waar is het meisje?" vraagt Liam. "Ze is nog buiten. Ik wil eerst zeker weten of ze geen gevaar voor onze bende is." antwoorde ik. Het is misschien grof, maar als ze me gewoon haar naam had verteld had ze nu binnen gezeten. Of niet. Ik keek naar buiten. Ondertussen was het gaan regenen. Het zal waarschijnlijk niet zo lang meer duren voor ze op zou geven.

POV Brooklyn

Ik kon mijn naam niet vertellen. Anders zou hij erachter komen dat ik bij de Glowers hoorde. Voor deze missie had ik mijn haar van blond naar donker bruin geverfd en mijn bril verwisseld voor lenzen. Ik kreun zachtjes van de pijn. Van Owen had ik al gehoord dat Zayn een klootzak was. Maar in het echt was hij nog erger dan een klootzak. Hij liet me gewond in de regen buiten zitten! Ik kreun weer van de pijn. Maar ik zou me niet laten kennen. Hij moest niet denken dat ik een of ander mietje was dat zomaar op zou geven. Zo iemand was ik niet! Na het verliezen van mijn ouders en mijn broer zou niks mij meer tegen houden om wraak op de Jammers te nemen. En dan vooral op Zayn!

Anderhalf uur later zat ik nog steeds buiten in de regen. Mijn wond begon steeds meer pijn te doen. Maar ik had mezelf gedwongen niet op te geven. Ookal was het harder gaan regenen. En was ik helemaal doorweekt. Ik keek richting het huis. Zou ik? Nee! Niet opgeven B-Lyn. Ik voel mijn natte en doorweekte kleren tegen mijn huid aanplakken. Een rilling ging door mijn lichaam heen. Ik had het zo koud. Ik hoorde de deur van het huis open en dicht gaan. Zayn komt op me af lopen. Een golf van woede gaat door me heen. "En weet je het al?" vraagt hij. Ik moest maar gewoon nog een andere naam tegen hem zeggen. Met dit gedoe kwam ik ook niet verder met mijn wraakplan. "Ik heet Audrey." zucht ik. "Was dat nou zo moeilijk?" zegt Zayn terwijl hij me omhoog helpt en me daarna in bruidstyle het huis in tilt. Hij neemt me mee naar de keuken en pakt een dekentje voor me. Hij legt de deken over mijn schouders heen en maakt een kop thee voor me. Hoe kan iemand van een klootzak opeens in een zorgzaam iemand veranderen? "Harry!" hoor ik Zayn roepen. Nog geen vijf seconden later staat er een jongen met bruine krullen voor mijn neus. "Zet het bad even voor haar aan." geeft Zayn Harry als opdracht. Hij knikt. En loopt de kamer uit. Ik slurp wat aan mijn thee en begin al wat op te warmen.

Na tien minuten komt Harry de keuken weer in en zegt dat het bad vol is. Zayn knikt en leidt me naar boven. Hij loopt een kamer in en komt er weer uit met een sweater en een jogging broek. Daarna brengt hij me naar de badkamer en legt de kleren er voor me neer. " Dankje" zeg ik tegen hem. "Graag gedaan. Warm nu maar lekker op in het bad. " zegt hij en loopt de badkamer uit. Met wat moeite trek in mijn kleren uit. Ik bijt op mijn lip als ik het verband van mijn wond af haal. Het zag er slecht uit. Ik stap in het bad en trek een pijnlijk gezicht als mijn wond in contact komt met het water.

Heei allemaal dit was hoofstuk 1. 1 vote voor het volgende hoofdstuk?

Ik zoek ook nog iemand die een cover voor me wil maken. Dus als iemand dat voor me zou willen doen, zou ik diegene heel erg dankbaar zijn. xxxjes Daantje