F I N D I N G M R. R I G H T [ON-HOLD]

Ten

Seungkwan's P.O.V

"Oh hyung pasaan ka?"

"Kwan una ka na muna ha? May pupuntahan lang ako."

"Eh pero teka hyung di ka pa nakakakain!"

"Okay lang ako Kwannie. Madali lang si hyung. Kita nalang tayo next class pag di kita naabutan dito, okay?"

"O..okay.. P-pero... S-sigurado ka bang ayos ka lang...hyung?"

Ngumiti ng pilit si Seokmin hyung. Ano bayan hyung.. Paano mo pa ba nagagawang ngumiti kahit di ka naman talaga masaya?

Nasasaktan ako para sayo hyung.

"O-okay lang ako bes! A-ano ka ba! Parang s-sira to. Sige Kwan ha? Una na a-ako."

Bago pa man ako makapag-paalam, nauna ng maglakad si Seokmin hyung papunta sa di ko alam kung saan.

Hyung...

Nahihirapan ka nanaman ba?

Seokmin's P.O.V

Naglakad ako papuntang open field. Buti pa rito, presko at sariwa ang hangin.

*flashback*

"Ano ka ba Dokkie! Andaya mo naman eh! Ang bilis mo kayang tumakbo! Daya!"

"Bakit hyung? Di ko naman kasalanan kung bakit maliit ang binti mo! Hahaha! Kupad mo hyung! Habulin mo ko!"

"Eh naman Dokkie! Lika na rito. Pagod na si Shishi mo!"

"Psh. Sabihin mo tumantanda kana Shishi. Hahaha!"

"Aba aba. Hoy Dokkie gusto mo paunahan pa tayo papunta dun sa chapel eh. Tapos diretso pakasal na. Hehe."

"Ayan. Ninja moves ka rin Shishi eh. Sigurado kana ba na tayo hanggang dulo?"

"Oo naman Dokkie ko! Good boy kaya to!"

"Hay nako Shishi. Bolero mo pero halika nga dito! Payakap."

"Ayan ang tunay na hokage! Ikaw Dokkie ko ah. Pero sige. Hihihi."

*end of flashback*

Napangiti nalang ako ng mapait. Sa tuwing naaalala ko yung mga pangakong binitawan niya, hindi ko mapigilang hindi maiyak.

Good boy pala ha?

Nasan na yung sinabi mong ako lang?

Shishi naman eh.

Andaya mo. Andaya daya mo.

Ikaw naka move on na. Tapos ako? Eto.

Nasasaktan. Umiiyak at higit sa lahat..

Umaasa.

Wala na ba talaga?

Wala na ba talagang pag-asa?

*flashback*

"D-dokyeom.."

"...D-dokyeom?"

"..."

"B-bakit Shis-shi? May...problema ba t-tayo?"

"D-dokyeom s-sorry."

"S-sorry? T-teka Shishi.. Para s-saan?"

"....b-break na t-tayo."

"..."

"U-uy.."

"...sino.."

"A-anong s-sino?"

"SINO NA ANG MAHAL MO? SHISHI A-AKALA KO BA.. A-AKALA KO BA A-AKO LANG?! S-sabi mo h-hindi mo ako iiwan eh.. SOONYOUNG ASAN NA YUNG PANGAKO NA YON?! SUMAGOT KA!"

"S-seokmin..."

"....."

"...."

"Uulitin ko Soonyoung.."

"......"

"S-sino?"

"......"

"PUTANGINA SABIHIN MO KUNG SINO!"

"S-SI JIHOON!"

"..Puta.."

"S-seokmin..."

"PUTA NAMAN SOONYOUNG BAKIT SI JIHOON HYUNG PA?! BAKIT SA LAHAT SIYA PA?!"

"S-seokmin s-sorry.."

"Putangina mo at niyang sorry mo. Huwag ka nang magpapakita sakin. Huwag mo na akong kausapin. Isipin mo na hindi naging tayo. At hanggang maaari.. Kunwari hindi.. H-hindi mo ako kilala"

"D-dokkie naman.. Ang h-hirap naman niyang g-gusto mo.."

"BAKIT SA TINGIN MO GINUSTO KO TO? TANGINA MO SOONYOUNG. LAHAT NAMAN BINIGAY KO SAYO!  ANO BANG KULANG SAKIN HA? TANGINA TALAGA. SABIHIN MO NG MAAYOS KO SARILI KO!"

"Walang kulang sayo okay?! Sa a-akin. A-ako! Ako ang may pagkukulang!"

"K-kelan pa?"

"...."

"TINATANONG KITA KUNG KELAN PA?"

"B-bago pa tayo mag i-isang taon."

"Tangina."

"K-kasalanan ko okay! Alam ko... P-patawarin mo ako Seokmin."

"P-paano..."

"..."

"PAANO MO NAKAYANG MAGPANGGAP NA MASAYA KA SA TUWING KASAMA MO AKO? ISA BANG MALAKING BIRO ANG RELASYON NATIN PARA SAYO HA? SOONYOUNG NAMAN.. Inubos ko lahat ng pagmamahal ko sayo. W-walang wala na ako oh. Putangina naman eh."

"S-seokmin.."

"TANGINA MO HUWAG MO KONG HAWAKAN! HUWAG KANG MAGPAPAKITA SAKIN KAHIT KAILAN! TANGINA MAGSAMA KAYO NI JIHOON! ANG KAKATI NIYO!"

*end of flashback*

Patuloy lang sa pag-agos ang luha ko. Masakit pa rin pala.

Sobra.

Lalo na't kailangan kong magpanggap sa harap nila Jihoon hyung.

Magpanggap na okay na ako.

Na tanggap ko na.

Na di na ako apektado sa kanila.

Yung tipong akala nila buo ka na uli.

Pero hindi..

Heto ako't

Durog na durog pa rin.