F I N D I N G M R. R I G H T [ON-HOLD]

Twenty-eight

Seokmin's P.O.V

"Anong gusto mo bebi?"

"C-can you s-stop calling me b-bebi in public?"

"Ei~ Nahihiya ka ba bebi? Hayaan mo na masasanay ka rin."

"I-its just.. Those s-stares creeps me out."

"Hmm? Hayaan mo sila bebi. Inggit sila kasi ang pogi ng boypren mo. Hihihi."

"S-silly."

"Ayun bebi carbonara nalang ba? Anong drinks mo? Coffee, milk, tea or... me?"

"Uh.. You?"

"Omg hehe. Ikaw bebi ah. Laters. Hohoho."

"Hyung! You're not supposed to say omg!"

"Epal eh! Dun kana kay Seungkwan!"

"Seungkwan's waiting for you Vernon-ah!"

Natawa kami ni Jisoo hyung sa disgusted face ni Vernon. Hahaha. Ayan sasabat pa kasi eh.

"Iho... Tapos na ba kayo maglandian? Marami pang gustong bumili oh."

"Ay! Oo nga pala! Hahaha. Sorry po! Dalawa pong carbonara tsaka isang coke at kape po! Hehe. Pasensya na po!"

"Tsk tsk tsk. Mga kabataan talaga. Pero iho bagay kayo. Pero sa susunod wag na rito maglandian okay?"

"Sorry po."

"Sorry po hehe. Ito po bayad namin."

Pagkatapos kong magbayad kinuha ko na yung pagkain namin ni Jisoo hyung at naghanap ng mauupuan.

"Hyung nga pala babaguhin na namin ni Seungkwan yung kakantahin namin."

"Oh. Means hindi na She didn't love me kakantahin niyo?"

"Opo. Pero secret muna kung ano kakantahin namin. Hehe."

"Daya naman. Your bebi is so curious. Hmm? Can you tell me what is it?  Please Seokminie?"

"Hyung naman eh. Nag dodoki doki puso ko. Huhu. Pero secret pa rin. Hehe. Sayang di ko navideohan."

"...I...I can still do it at home."

"Ayon! Huehue."

"But tell me what is it first."

"Ei~ So you're making some negotiations huh?"

"...Pwease?"

"Kiss muna."

"Bahala ka na nga gutom na ko. Thanks for the food."

Natawa ako sa reaksyon ni hyung. Hay, bakit ba ang cute mo?

Soonyoung's P.O.V

Nakita ko yung nangyari kanina. Mukha ngang totoo nga yung tungkol kay Jisoo hyung at kay Seokmin.

"Soons, tara na?"

"Ha? Ay oo nga. Hehe. Sige saglit lang Hoonie may nakalimutan akong kunin sa locker."

"Ha? Ganun ba? Sige una na ko, kita nalang tayo lunch break, hm?"

"Oki po."

"I love you soons."

"Loveyou too."

Nung masigurado kong pumunta si Jihoon sa classroom niya, napagisipan kong magpahangin muna.

Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng paa ko pero hinayaan ko paring maglakad kahit wala akong siguradong pupuntahan.

"Tama, bili na lang ako ng lollipop. Hehe."

Pero..

Bago pa ako makapasok ng tuluyan sa canteen, isang masayang Seokmin ang sumalubong sa akin.

Yung mga ngiti niyang umaabot sa kanyang mata...

Yung tunog ng kanyang tawa.

Mga bagay na namimiss ko kahit hindi na nararapat.

Mga bagay na napalitan ko ng luha dahil sa hindi pagiging tapat.

Pero bakit ganun..

Bakit..

"Bakit nga ba namimiss kita, Dokkie?"