F I N D I N G M R. R I G H T [ON-HOLD]

Thirty-seven

Seokmin's P.O.V

"Mabuhay ang bagong kasal!"

"Gaga. Wala pang kasalang naganap. OA mo Kwan ha."

"Soon, but not now. Di naman kami nagmamadali ni bebi."

"W-wait.. What are y-you saying Seokmin?"

"What? I'm just spitting facts baby."

"Ay wala na, finished na. Nagjowa ka lang ng kano gumaling kana sa English. Wala na, uwian na mga bakla."

"Edi syotain mo na si Hansol. Hahahaha ng tumino na pag-eenglish mo Kwan."

"Kimbap be kidding??! Me is the bestest englisher! Am I wright Jeonghan hyung?"

"Malakas siguro guardian angel mo Kwan. Hehe. Hanggang ngayon napagtyatyagaan ka namin eh."

"OH MY GHADEU. YOU BETRAYER!"

Natatawa nalang kami sa outbreak ni Kwan. O diba parang ebola virus lang.

"Bebi?"

"Hmm?"

"A-are... Are you really sure you wanna spend your life with me?"

I looked at him with fond eyes, affection was clearly written on it. I caressed his cheek while uttering the words that my heart wants to say..

"Of course. I know that it is too quick and the future might be vague resulting of my hastily decision but bebi.. you deserve more. Papakita ko sayo pa'no magmahal ang isang Seokmin mabangis. Hehe."

"Pabo. But anyway, thank you. I'm rooting for that. But please.. please take care of my heart."

Josh hugged me tightly while resting his head on my shoulder.

This is one of the reason I definitely love about him.

He's gentle and genuine.

"Ay pak bes, uwi na tayo may nanalo na talaga."

"Shh. Let's just be happy for the both of them."

"Yeah.. they definitely deserve it."

Kwon Soonyoung's P.O.V

"SOONYOUNG ANO BA?!"

"ANONG ANO BA RIN JIHOON? ANO BA SA HINDI NA KITA MAHAL ANG HINDI MO MAINTINDIHAN?!"

"SI SEOKMIN BA? LETSE SI SEOKMIN NANAMAN!"

"OO! SIYA LANG AT WALA NG IBA!"

Inis kong tinungga ang alak na kanina ko pa hawak. Pang lima ko na tong bote at sa kamalasan ay dumating si Jihoon dito sa bahay. Tsk, di ko pa pala napapalitan code ng unit ko.

"SOONYOUNG TAPATIN MO NGA AKO?! HINDI MO BA KO MINAHAL? SOONYOUNG WALA LANG BA SAYO YUNG PINAGSAMAHAN NATIN? Dahil sayo nagawa kong talikuran pati mga kaibigan natin. DAHIL SAYO KAYA AKO NAGING GANTO TAPOS PUTANGINA WALA LANG BA TO SAYO?!!"

"OO JIHOON!! HANGGANG NGAYON SI SEOKMIN PARIN. Pinilit kitang mahalin. Oo, ginawa ko. Akala ko hindi ko na mahal si Seokmin, pero nung dumating si Jisoo natakot ako! Natakot ako na baka agawin na niya sakin ng tuluyan si Seokmin! Siraulo ako alam ko. Nakampante ako dahil alam kong mahal ako ni Dokie. Akala ko ako lang.."

"Sa pinagsasabi mo akala mo walang nasasaktan! Tangina Soonyoung ang sakit sakit na! Akala ko mahal mo na ako ng tuluyan! Soonyoung naman..."

"Bakit ba kasi ako nagpagamit sayo?! NG DAHIL SAYO NAWALA SI SEOKMIN SA BUHAY KO. SA PILING KO. KUNG HINDI MO SANA AKO NILANDI HINDI KAMI MAGHIHIWALA---"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sinapak ako ni Jihoon.

"TANGINA KASALANAN KO PA? WOW SOONYOUNG JUST WOW. AFTER ALL YOU JUST PUT THE BLAME ON ME. BAKIT? NASARAPAN KA NAMAN DIBA? NASARAPAN KA SA PAGGAMIT SA'KIN SA KATAWAN KO!"

"OO! AT PINAGSISISIHAN KO YUN. JIHOON KATAWAN LANG HABOL KO SAYO, PERO ITONG LETSENG PUSO NA TO, TINITIBOK PARIN ANG NAGIISANG MAHAL KO. AT HINDI IKAW YON!"

At sa pangalawang pagkakataon, nakatanggap ako ng dalawang magkasunod na suntok.

"TANGINA MO SOONYOUNG! SINAYANG MO PAGMAMAHAL KO! OH ETO PAKYU HATI KAYO NI MAYOR! TANDAAN MO PAGSISISIHAN MO TO!"