~Κεφ. 2~

51 3 0
                                    

Ξαφνικα βλέπω ενα μαναρομανάρι να ξεπροβάλει από την κουζίνα και με πλησιάζει με ενα στραβό χαμόγελο στο προσωπο 😉 και μαντεψτε είχα θεα τους κοιλιακούς του

"Ψιτ κοπέλια " μου μίλησε νιώθω οτι θα λυποθυμησω
"Ναι.. "λέω πανω στην αμηχανία μου αν και δν μπορουσα να πω κάτι καλυτερο όπως. γεια σου κούκλε, θα με πέρναγε για μια εξυπνη ενω τωρα θα με περνάει για χαζή δν πείραζει στα αγόρια αρέσουν οι χαζές γιατι τις κανουν οτι θέλουν

Εν το μεταξυ αυτός με κοιτάει κάπως περίεργα πονηρά να το πω βλακωδες να το πω σαν ανώμαλος να το πω

"Τι λέει..?! " μου λέει και είναι σχεδόν μπροστά μου και ολο και πλησιάζει όπως γινεται σε κάτι ταινιουλες

"Θα σηκωθεις επιτελους,. ? " το ειπε τόσο βαριά και νομιζω κατουρηθηκα λίγο.. Κάτσε λίγο απο που να σηκωθω αφου όρθια ειμαι

Τον βλέπω απλώνει το χερι να με αγγίξει χωρίς να έχει χασει αυτό το βλέμμα

Λιωνω σαν την σοκολάτα στο κατσαρολάκι 🍫🍫

Και τοτε κάτι υγρό κυλάει στην μούρη μου σαν να είναι νερό, ιδρώτας, σαλακια δν ξρ τι ειναι αλλα σημασία έχει οτι ο άλλος έκλεισε τα ματακια του 😍😍

Δλδ αυτός δν καταλαβαίνει κάτι σαν να βρέχει

Και τοτε κλείνω και εγώ τα ματια μου

Και dam it νιώθω λες έπεσαν 50 κιλά στην μουρη μου

Ανοίγω τα ματια μου και βλέπω οτι ο μανάρος χάθηκε και η κολλητή μου η Ραφ να με κοιτάει έτοιμη να σκάσει στα γέλια

"Επιτέλους ξυπνησες γιατι σε λίγο χτυπάει και δν νομιζω να θες η αρχαίου να σε δει να κοιμασε " μου λέει και τοτε προσγειωνομαι ατσουμπαλα στην γη γτ μολις έχασα εναν μαναρο που δν μπορω να θυμηθω που τον εχω ξανά δει

"Οκ θενξ.. " της λέω και ακούγεται το κουδούνι και βγαίνουνε εξω απο την τάξη

"Ρε συ παρεμπιπτόντως τι έβλεπες στον ύπνο γιατι μουρμουραγες κάτι αλαμπουρνεζικα "φέρνω σε εικόνα τι είδα στον ύπνο και ενα χαμόγελο χαραζεται στα χειλη μου αλλά φεύγει και γίνεται θυμωμένο όταν θυμάμαι οτι με ξύπνησε

"Εχεις 5 δευτερα να φύγεις πριν σε σκοτώσω "

" 5 "
"Γιατι τι έκανα? "

"4.. "

"Ωχ.. "

"3.. 2.. "
"Κατάλαβα.. Bye bye 👋 " λέει και φεύγει τρέχοντας

"1.. Ελα εδώ ηλίθιο πλάσμα που δεν με αφήνεις να κοιμηθώ με την ησυχία μου " αρχίζω να φωνάζω και να την κυνηγάω

"Δεν το εκανα επίτηδες.. Αααα"λέει ενω τρέχει

Ναι και γενικά γιναμε ρεζίλι αλλα καλη καρδιά αυτό ειναι αληθινή φιλια

Μετα απο λίγη ωρα αφου μπήκαμε στην τάξη και μετα απο αιώνες που τελειωσε το σχολειο μαντεψτε τι εκανα

Πήγα σπίτι

Και μολις μπήκα μεσα χαιρετησα το οικογένεια και ανοιξα το λάπτοπ για να βρω το μαναρο μεσα απο τις σειρές που βλέπω

4hours later..

Τον βρήκα ολε ολε ολε ειναι ο Dylan ολε ολε όλε τωρα περναω φωτογραφίες του στο φλασακι και πάω στο βιβλιοπωλείο για να τον αφισοκολλησω ουτουσιαλλως άδειοι ειναι οι τοίχοι θα ζωντανέψει το δωμάτιο χαχαχα😂




DangerOù les histoires vivent. Découvrez maintenant