Elementler

2

Yavaş-yavaş içəri girdim.Evə sükunət çökmüşdü.
Qonaqotağına tərəf yönəldim.Otağa girəndə anamı gözüyumulu,stula bağlı şəkildə gördüyümdə  sanki ayaqlarım yerden  kesildi.Çox qorxurdum.Ürəyim tez-tez döyünürdü.Özümə gəlib,anama teref qaçdım.Ayaqlarını və əllərini açmağa çalışdım.
İpləri açmağa çalışaraq,
-Ana,ana!gözlərini aç.
Anam yavaş-yavaş gözlərini açırdı və özünə gəlirdi.
Anamın oyandığını görəndə azda olsa üzümdə təbəssüm yaranmışdı.
Anam əlini halsızlıqla qaldırıb üzümə qoydu.
-Banu tez burdan qaç!
Sual dolu gözlərimlə ona baxaraq,
-Bu nə haldı?
-Nə olub sənə?
-Kim səni bu hala gətirib?
Çox əsəbi idim.Anamı bu hala gətirəni öldürəcək qədər.
Arxadan tələsik addım səsləri eşidildi.Səsə tərəf dönmək istəyəndə,arxadan kimsə başıma nəiləsə vurdu.Başımda böyük bir ağrı hiss etdim və o deqiqe yerə yıxıldım.
Gözlərimi açanda özümü böyük və işıqlı otaqda gördüm.Qarşıda,yenicə çıxan günəşin şüaları gözlərimi açmağa qoymurdu.Harda olduğumu belə bilmirdim.Üstümdə böyük bir yük var idi.Yataqdan qalxmağa macal tapmırdım.Başım hələdə ağrayırdı.Olanları xatırlamağa çalışdım.Dünən gecə başverən hadisələr hamsı yadıma düşdü.Özümə gələrək ayağa qalxdım.Ətrafa baxındım.Otaqda qəribə şəkilli portretlər var idi. Sonra etrafdakı şəkilləri gördüm.Bu Zaurun şəkilləri idi.
-Ama axı...
-Bu necə ola bilərdi?
-Yoxsa...
-Yox olabilməz
-Zaur bunu mənə,ən əsası anama necə edə bilərdi?
Bunları düşünəndə,birdən qapı açıldı.
İçəri girən:xamelyon gözlü,qara saçlı,uzunboy oğlan idi.O mənə hardansa tanış gəlirdi.Sonra o gece yaşanılanlar yadıma düşdü.Nifrət dolu gözlərimlə ona baxaraq soruşdum.
-Mən hardayam?
-Niyə məni qaçırtdız?
-Anam necədir?
-Menim burada nəişim var?

-Sus!Hərşeyi öyrənəcəksən.
-Menim adım Kənandır.
-18 yaşım var.

-Mənə özünü tanış etmək üçün qaçırtmısan?

-Xeyr.Sussan hərşeyi öyrənəcəksən.
-Hələlik sənə ailənin və dostlarının yaxşı olduğunu deye bilərəm.

Ürəyim rahatlamışdı.Sevdiklərim menim üçün hərşeydən dəyərli və əziz idi.

-Mənimlə gəl.

Dediyini eşitdim.Otaqdan çıxanda,uzun bir karidor gördüm ve qarşı-qarşıya olan rəngli qapılar.Ağlımı itirəcəkdim.

-Sən məni hara aparırsan?

-Gedəndə görərsən.

Pilləkanlarla aşağı düşürdük.Ev çox böyük idi.Əslində ev demək olmaz.
Gözlərimi bərəltmiş halda ətrafı nəzərdən keçrirdirdim.Çox gözəl bir yerdir.Amma halhazırda mənim problemim bu deyildi.Kənana baxanda mənim qabağımda gedirdi.Mende onun arxasıyca.Pilləkanları düşəndən sonra böyük bir qapının qabağında dayandıq.Çox qorxurdum. Başıma gələnlərə hələdə inana bilmirdim.O mənim qolumdan yavaşca tutdu və içəri girdik.İçəridə mənim yaşlarda olan 15-20 dene daha gənc var idi.Onlarda mənim kimi qorxmuş halda etrafa baxırdılar.
 
                                                     Bu günlük bu qeder😊🙋