Okula gitmek istemiyom ama evde de sıkılıyom. İnsanlardan darlanıyom ama yalnız da bunalıyom. Hobim falan da yok. YA BEN OLMAMlŞlM LAN.
Bir insan okuldan nefret ettiği halde nasıl üniversite hayali kurar ki. İşte biz Türkler.
Parasını verip dershaneye yazılıyorduk hoca gelmeyince de seviniyorduk. Zengin miydik, geri zekalı mıydık? anlamadım.
Öğretmen ”indirin parmakları listeden kaldıracağım” dediğinde oluşan o gerilim trafoda yok.
Vize haftası demek; az samimi olduğunuz sınıf arkadaşınızdan bile ‘kardeşim merhaba’ lafını duymak demektir. Notlarımı isteyecek çakaall.
