Big lie, big love

Back home.

"Ja, ja het gaat super met haar. Ze heeft af en toe wel wat symptomen maar erge last heeft ze niet meer."

Het is weer een maand geleden dat ik in coma lag en een hersenschudding had. We zijn weer terug in Nederland en Drew zit bij me op de bank.

M'n moeder praat met de dokter aan de telefoon. Ik voel me veel beter vooral omdat Drew elke dag langs komt om te kijken hoe het met me is en me gezelschap te brengen.

Ik voel me zelfs al zoveel beter dat ik volgende week terug naar Degrassi mag!

"Ik moet weer gaan, ik kom morgen na school weer. Doei." Zegt Drew en geeft me een kus. "Doei." Zeggen mama en ik. "Schat, gaat het weer helemaal goed met je?" Zegt mama dan bezorgd en gaat langs me zitten. "Ja mam.." Antwoord ik. "Mooi, volgende week mag je weer naar school maar je moet wel af en toe weer terug naar het ziekenhuis voor testjes." Zegt mama. "Is goed." Zeg ik dan. Ik heb zo'n zin in school. Ik mis het. Ik pak m'n telefoon. 23 berichten! Berichten van Katie, Drew, Clare, Zig, Mo, Imogen, Eli, Dave, Alli, Jenna, Maya, Mike Dallas, Campell.... en nog veel meer... Ik had helemaal niet gedacht dat ze aan me zouden denken en zorgen over me zouden maken. Zig, daar spreek ik nooit mee. Eli vind ik maar eng. Dave en Alli zijn alleen bezig met elkaar en Dallas en Campell zitten in het ijshockey team. Heel stiekem vind ik het wel leuk. Ik besluit om een berichtje te versturen naar ze. Ik begin te typen: 'Bedankt voor de lieve berichtjes, het gaat goed met mij. Volgende week kan ik weer terug naar Degrassi! Mis jullie!' En ik klik op de verstuur-knop. Ik kan nu eigenlijk alleen nog denken aan Drew en dat ik terug ga naar Degrassi. Ik heb ze 5 maanden niet gezien. En Drew.. Ik weet dat het stom was van 'm om te liegen maar ik hou van hem. Ik besluit even te gaan slapen een uurtje vanwege de hersenschudding.