BENDE SEN
Hissediyorum,
Ciğerlerime dolan kokun canımı acıtıyor.
Varlığını hisseden kalbim,
Bedenimi terk etmek istiyor.
Kaburgalarım şahidim,
Yüreğim seni en güzel yerinde saklıyor.
Tanrı biliyor,
Sana "cam parçam" diye sesleniyorum.
Gözlerim şahidim,
Kalbim bir tek seni görünce böyle atıyor.
Midemi altüst eden kelebekler biliyor ya,
Sadece senin sesini duymak istiyorum.
Dilime mühür vurulmuş sanki,
Ben sadece "sen" diyorum.
Aklımdaki tilkilere sor,
Ben sadece seni düşünüyorum.
Ve ellerim sevgilim,
Onlar sadece senin ellerini arıyor.
Ama bazen,bilhassa yalnızken
Seni diğer herkesten ayıran şeyin ne olduğunu soruyorum.
Papatyalarım öyle bir cevap veriyor ki utanıyorum.
Sen,
Bende yâr olmuştun,yara olmuştun,göz yaşı olup boynumda kurumuştun.
Ben,
Sen olmuştum,seninle dolmuştum.
Gözlerimin seni bulduğu ilk gün,
Kendimi denizde boğmuştum.
Gözlerine baktığımda sen,
Benim cesedimi taşıyan deniz olmuştun.
Ellerimin seni istediği ilk gün,
Yüreğimi ateşe atmıştım.
Tenim sana değdiğinde,
Tilkilerimi yakan ateş sen olmuştun.
Kalbimin "sen" diye attığı ilk gün,
Tüm kelebeklerimi soğuk duvarlara vurmuştum.
Kalplerimizin buluşmasında,
Kelebeklerimin kanatlarını saran sen olmuştun.
Gözlerimin senin için ilk dalgalanışında,
Göz yaşlarım,idam mahkumu olmuştu.
Ve sen ilk kez yüzümü kuruladığında,
Ruhum ellerinde kaybolmuştu.
Sen,
Tavandan sarkan ip;
Ben,
Ölümünü izleyen ruh olmuştum.
Ve sen,
Benim kendimi teslim ettiğim katilim olmuştun.
Biz,
Ruhu üflenmemiş bedenler olmuştuk.
K.
