Güneş doğmuyor sanki
Perdelerim kalın
Hiç ışık sızmıyor
Sözcüklerim yalın
Gece bitmiyor sanki
Güneşim zayıf
Dalgalar susmuyor
Kıyılarım yosun
Acı dinmiyor sanki
Her yerde kargaşa
Sızı geçmiyor sanki
Sesler çok uzakta
Ümit yetmiyor sanki
Çocuğum bir arafta
Dünya yetmiyor sanki
Gökyüzü firarda
Kuşlar uçmuyor sanki
Matem her köşede
Her yer solmuş sanki
Ateşim har olmuş
Sokaklar kimsesiz sanki
Özlemim yâr olmuş
Ellerim uzak sanki
Dileğim sır olmuş
Etraf puslu sanki
Nefesim kor olmuş
Acı boğazımda sanki
Ciğerim kan olmuş
Seni özlemek bende
Alışkanlık olmuş
Seni sevmek bende bağlılık olmuş
Seni anmak her dem bir acı,
Seni hatırlamak dinmeyen bir sızı,
Ve seni sevmek bende alışkanlık olmuş.
K•
🔥
