/*τέλος*/Κεφάλαιο Μπόνους

29 2 1
                                    

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ιστορία τελείωσε απλός τώρα που την βλέπω ξέρω ότι  ήταν μια κακογραμμένη ιστορία με ένα άθλιο τέλος αυτό το κεφάλαιο το κάνω σαν  μπόνους για να φτιάξω λίγο το τέλος .Οπως καταλάβατε αυτή η ιστορία θα συνεχιστεί με το κοριτσάκι το υοθετιμενο στην ηλικία τον 20 χρονών όταν θα είναι ,οπότε θα είναι ένα τέλος πάθους καλύτερο από το προηγούμενο σίγουρα
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'

Είμαι η Κρυσταλλία
ναι ναι ξέρω είναι ένα παράξενο όνομα αλλά τι να κάνουμε για άλλα υπάρχει πρώτη φορά για να μην τα πολυλογώ είμαι 20 χρονών και ναι είμαι ερωτευμένη τι να κάνουμε τώρα να μου πεις τι μας λες κουκλίτσα και άργησες αλλά τι να κάνουμε άργησα λίγο στο να αγαπήσω πραγματικά όλα τα άλλα ήταν απλός δοκιμασίες έτσι τα λέω εγώ, ξέρω ότι μπορεί να μην γίνει κάτι με αυτο το άτομο (θα γίνει παιδιά μην δαγκώνετε έτσι το είπα )
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"Κρυσταλλια..."
Γύρισα και αντίκρισα δυο καστανομαυρα μάτια που με έκαναν να ανατριχιάσω Κατευθείαν ήξερα ποιανού ήταν αυτά τα μάτια ήταν ξεχωριστά και θα γινόταν δικά μου ο κόσμος να χαλάσει

"Ναι κύριε Τομ"
Ερωτεύτηκα τον καθηγητή μου δεν έχουμε πολύ χρόνια διαφορά είναι 28 είμαι 20 το μόνο που δεν μου επιτρέπει είναι ότι ειναι καθηγητής μου στο τμήμα μεταφυσικων επιστημών του Αγγλικού πανεπιστημίου που πήγαινα.....
"Θέλω να σου ανάθεσω μια δουλειά μπορείς να την κάνεις?"
"Ναι βεβεως,τι δουλειά? "
"Κόψε τον πληθυντικό δεν είμαι και τόσο μεγάλος σου"
Αυτό το τελευταίο μου το είπε στο αυτή κολλοντας με στον τοίχο ενώ εγώ είχα ανατριχιάσει ολόκληρη και αυτό έριξε ένα χαμόγελο πονηρό εγώ τον έσπρωξα και σκουπιστικα σαν να είχα κάτι πάνω μου που ήθελα να το διώξω το κατάλαβε και άλλαξε την πρόταση κάπως
"Εάν σου βγαίνει φυσικά δεν παυει να ειμαι κύριος σού"
"Εντάξει Τομ δεν χρειάζεται να εξηγείς κατάλαβα"
"Το ξέρεις ότι γι αυτό Σαγαπω"
Κοκάλωσε και γω το ίδιο μέχρι που έκανα μια κινήσει για να ξυπνήσει και να μαζέψει αυτό που είπε
"Ξέρεις τι εννοώ ότι είσαι η καλύτερη μαθήτρια που με βοηθάς αυτό "
"Ναι αυτό κατάλαβα και γω,τι αλλά θα μπορούσε να σημαίνει έτσι κι αλλιώς "
"Ναι..."
"Όμως δεν μου είπατε την εργασία που θέλετε να σας βοηθήσω? "
"Έμ να το ξέρω ότι είναι δύσκολο που σε ρωτάω αλλά ξεχνά το θα το κάνω μόνος μου.."
"Τομ...θέλω να σε βοηθήσω πες μου σε παρακαλώ (κοιτάζοντας τον βαθειά στα μάτια αυτό κοκαλωσε )."
"Τα μάτια σου είναι πολύ βαθυστόχαστα και σε μαγεύουν το ξέρεις... "
"Θα έλεγα πολλά για σένα αλλά δεν μου επιτρέπουν οι συνθήκες...Τομ"
"Θέλω να μάθω.."
"Η άσκηση που λέγαμε θα μου την πεις με περιμένει ο Σταύρος "
"Ο ποιοςςς?"
"Εμμμ..."
"Πες μου ποιος μαλακας ειναι αυτος τωραα"
"Και σενα τι σε νοιάζει μου λες..Το αγορι μου ειναι"
"Δεν σου αξιζει αυτος ο πεφτουλας σε εχει αγγιξει ποτε"
"Δεν ειναι δουλεια σας κύριε Καθηγητά "(πάγωσε και με κοιτούσε με μίσος )
"Περασε εξω αμέσως "
"Μπουφο"
"Τι είπες??"(Και με άρπαξε από το μπράτσο )
"Μπορεις να το κοψεις αυτο το κυριε καθηγητα εαν δεν το κοψεις εσυ θα στο κοψω εγω μικρη μου"

Χτύπησε το τηλέφωνο μου
"Ελα Σταύρο μου
Μιλάω με τον κύριο Καθηγητή
Τώρα έρχομαι μην ανησυχείς
Σ'αγαπώ πολύ πολύ πολύ τα λέμε "

"Ωστε τον αγαπας?"
"Μπααα απο συνήθεια ειμαι μαζι του τα βρίσκουν οι γονεις μας ειναι και ματσομενος καταλαβαίνεις "
"Χωρισε τον"
"Αυτο δεν γινεται..."
"Αφου δεν τον θες,σε εχει αγγιξει ποτε,εχει ακουμπήσει τα μαλλια σου σε εχει κοιταξει στα μάτια σε φιλάει πριν κοιμηθείς..."
"Μπορει να με εχει αγγίξει μα την καρδια μου δεν την αγγιξε ποτέ "
"Σε παρακαλω μην το κανεις αυτο στον ευατο σου"(μου έπιασε το χέρι και ανατρίχιασα ολόκληρη τον κοίταξα στα μάτια και τον ένιωθα μέσα μου και ας μην ηταν )
"Δεν θα με αγγιξει ποτε κανεις εκτος..."
"Εκτος...?"
"Απο ΣΕΝΑ"


..............
Τέλος αυτή ήταν η ιστορία μας εάν θέλετε να συνεχιστεί αφήστε μου ένα σχόλιο έχω πολλά να γράψω απλά είναι αρκετά πολύ περίπλοκη και δεν θέλω να κουράσω τους καινούριους αναγνώστες Θενξ γιουυ ριντερςς

Him&IUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum