Bir düşünce kaplıyor zihnimi ve sorular alıyor benden beni.İnsan neden doğdu,neden yaşıyor ve neden ölecek? Bu üç günlük yolculuğun gayesi nedir,bu gayeye ulaşıp da kazananlar kimlerdir?
Sorular,sorular,sorular... Ardı ardına sıralanıyorlar zihnimde.Sonra bakıyorum çevreme ve yorumluyorum hayatı. Yüzlerine bakıyorum önce koşuşturan insanların, ardından iniyorum derinliklere, bulabilirim ümidiyle gönüllere saklanan sırrını amaçların.Nihayetinde anlıyorum en önemli gaye şeref, insanların en önemli değeri haysiyet ve de onur.
Peki, o diyorum herkes onuru için mücadele ediyor, peki, diyorum her mücadele onuru gururu, haysiyeti, şerefin koruma vesilesi.O zaman neden kavga var bu hayatta,neden milyarca kul mutsuz? Düzensizlikler,usulsüzlükler,hıyanet ve yalanlar...Ne oluyor da sönüyor insanların gönüllerinde yanan şeref feneri,insan kendi eliyle neden öldürüyor gururu ve haysiyeti?
Kendini ve ailesini koruma mücadelesi veren,onlara değer ve haysiyet katma çabası içerisinde olanlar bu mücadeleyi neden pahalı arabalarda,lüks dairelerde ve şık elbiselerde arıyorlar? Belki de onlar bedenler üzerinde benliksiz ve değersiz ruhlara dönüştüklerinden habersizler.
Pekiyi,ama bu Dünya'da en değerli ve en önemli gaye şerefse,insanlar nasıl ulaşacaklar bu benzersiz nimete?İşte bu soru dünün,bugünün,yarının sorusu.İşte bu soru hayatın amacını anlamanın ilk yolu.Bu soruyu soran kişi ardından bakar çevresine;kimler farklı,kimler daha değerli diye.
Bazen Hz.İbrahim'i görür mazlumu koruyan,zulme asla uymayan; bazen Hz. Süleyman'ı görür fakiri gözetip açları doyuran ve bazen de; yerlerin ve göklerin en şereflisi,alemlerin efendisi Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v)'i görür.Diri diri toprağa atılan bir kız çocuğun elinden tutan zengini fakire kardeş yapıp dostluk ve muhabbeti anlamlı kılan anayı babayı sevmeyi,zulmetmemeyi,paylaşmayı öğreteni, Rabbi tarafından defalarca övüldüğü halde insanlar arasında asla peygamberlik imtiyazını kullanmayan,kendisine kötülük edene kötülükle karşılık vermemeyi amaçlayan,verdiği sözde duran ve anlaşmalara sadık kalmayı öğreteni görür.İnsanların en naziği,en zarifi,en nezihi,en latifi,en ince ruhlusu,son derece vakarlı,ciddi ve izzet sahibi olan "hayr'ül beşer"'i görür.
Bir defasında Medine'de Müslümanlarla birlikte otururken önlerinden geçen bir cenaze önünde ayağa kalmıştır.Onun bu tutumu karşısında "Ey Peygamber o ölen bir müslüman değildi." denilmesi üzerine "O da bir can taşımıyor muydu?" Diyerek insanlar arasındaki en temel asgari müşterek olan insan olma niteliğinin önemini vurgulamıştır.Çünkü her can birdir,birlik olmaktan yanadır.
İşte o an anlar,kul hakiki şeref kaynağını; işte o an anlar,bu hayatın amacını.Rehberi resullerdir,sahibi Allah,kitabı Kuran'dır,vasıtası salah.Sarılır kul bu nimetlere ve erer kemale günden güne.Kendisi düzelir,ailesi düzelir,komşusu,mahallesi ve ülkesi düzelir.O resule ve o hak kitap Kuran'a sarılınca insan ve tüm dünya düzelir.Şeref olur,şerefli olur.Dünya üzerindeki her nimet,onur olur; gurur olur hayat mümin için ilelebet.
B.İ
