Hades...

Κεφάλαιο 22...

Δήμητρας pov...

Είμαι στο σπίτι και ακούω την πόρτα να χτυπάει. Πηγαίνω, ανοίγω και αντικριζω την φίλη μου την Βιολέτα, είναι γυναίκα του αγρότη με τα πιο πολλά κτήματα γης και γνωρίζω αυτήν, τον άντρα και τα παιδιά της, γιατί είναι αρκετές φορές που τους έχω βοηθήσει στην καλλιέργεια την γης.

"Βιολέτα μου τι συμβαίνει, όλα καλά;"

"Δήμητρα τίποτα δεν είναι καλά, ήμουν στην αγορά και είδα ότι οι χωροφυλακες έπιασαν την κόρη σου και την φυλακισαν!!"μου λέει και εγώ τα χάνω

"Τι;Η;"λέω καθώς πιάνω την κάπα μου, την φοράω και αρχίζουμε να πηγαίνουμε προς την αγορά.

"Εξαιτίας του Άδη, γιατί λένε πως μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα κάτι τέτοιο " μου λέει και εγώ σταματώ.

"Ο Άδης! Τσακώθηκαν μεταξύ τους. Σε αυτόν πρέπει να πάω " της λέω και αμέσως αλλάζω κατεύθυνση για να παω προς το βασίλειο του. Μόλις φτάνω εκεί πηγαίνω γρήγορα προς το παλάτι. Μπαίνω μέσα και όλα είναι άνω κάτω, γυαλιά σπασμένα, έπιπλα αναποδογυρισμενα. Δίχως να χάσω χρόνο τον πλησιάζω και τον βρίσκω σε άθλια κατάσταση.

"Σήκω!"λέω και παίρνω το μπουκάλι αλκοόλ από τα χέρια του.

"Παράτα με!"

"Η Περσεφόνη κινδυνεύει Άδη!!!"

"Τι;!"Φωνάζει και πετάγεται πάνω

"Αυτό που άκουσες, αφού τσακωθηκατε ήρθε σε μένα και την επόμενη μέρα βγήκε έξω στο χωριό όμως την έπιασαν με την δικαιολογία ότι εξαιτίας σου θα τους βλάψει! "

"Και τώρα την κρατάνε εκεί;!"

"Ναι" λέω και αμέσως όλες οι φωτιές γύρω μας φουντώνουν και νιώθω την γη να τρέμει.

"Θα τους σκοτώσω όλους τους!!"Φωνάζει και αμέσως βγάζει έξω, ανεβαίνει το άρμα του και φεύγει.

Άδης pov...

Μόλις μου τα είπε αυτά η Δήμητρα έχασα τον έλεγχο!Πως τόλμησαν έστω να της απευθύνουν τον λόγο . Μόλις την σώσω δεν θα αφήσω κανένα και τίποτα να την ξανά πειράξει και να την πληγώσει. Με το άρμα μου φτάνω στο χωριό και αμέσως κατευθύνομαι προς το τμήμα. Στον δρόμο πολλοί ρίχνουν το βλέμμα τους πάνω μου, αλλά δυσταζουν να κάνουν κάτι περισσότερο. Μόλις φτάνω εκεί σπάω την πόρτα και μπαίνω μέσα.

"Που την έχετε;!"

"Θεέ Άδη..."ακούω αλλά εγώ δεν έχω έχω υπομονή να περιμένω, έτσι τους σκοτώνω όλους με το όπλο μου και τρέχω προς τα κελιά μέχρι που την βρίσκω ξαπλωμένη κάτω με ένα τραύμα στο κεφάλι της. Αμέσως ανοίγω την πόρτα και την παίρνω στην αγκαλιά μου.