Neden!

Namjoon İle Hayal Et 1 Bölüm 4

İnsan vücudu, iki şekilde ölür.
Beden ve ruh
Önce kim ölür?
Bedenlerimiz mi?
Ruhlarımız mı?

Y/n 'den

Y : Kwan amca? Burada ne işiniz var?

K : Seni merak ettim.

Y : Teşekkür ederim, ama (Sözümü kesip)

K : Yalnız kalmayı tercih edersin

Y : (Gülümseyerek) Evet

K : Yine babanı mı özledin?

Y : Özlemediğim bir an yok ki

K : Bana kızgın mısın?

Y : Neden?

K : Annenle evlendiğim için

Y : Eğer annemi üzmüş olsaydınız, kızgın olurdum. Ama değilim.

K : Peki, seni üzüyormuyum?

Y : Hayır. Siz iyi bir insansınız

K : Benimle sizli bizli konuşma lütfen

Y : Elimde değil.

K : Pekala, aslında ben buraya başka birşey için gelmiştim. (Birşey demedim. Konuşmasına devam etmesini bekledim.) 

K : Ben, çalıştığım şirketten bir teklif aldım. (Derin bir nefes alıp verdi.) 

K : Yurt dışında, bir şirkette çalışmamı istiyorlar.

Y : Bu ne demek oluyor?

K : Teklifi kabul etmeyi düşünüyorum. Ben gidersem, sizde gelmek zorunda kalıcaksınız.

Y : Size şimdiden belirtmek isterim. Ben hiç bir yere gitmem.

K : Biliyorum (İkimizde sustuk.) 

Y : Ne kadar sürer bu iş?

K : 1 ya da 2 yıl

Y : O halde annem ve siz gidin

K : Olmaz. Seni burada tek bırakmam.

Y : Ben kendimi koruyabilecek yaşa geldim.

K : Biliyorum, ama (Sözünü kesip)

Y : Aması yok. Hem uzun bir süre değil.

K : Ben tamam desem bile annen izin vermez.

Y : Verir

Bir hafta sonra

Annemlerin gideli iki gün olmuştu. Ev o kadar sessizleşmişti ki. Onları şu kısacık zaman da özlemiştim. Sıktından erkenden kendimi yatağa attım. Akşam dokuz civarı zil çalması ile söylene söylene merdivenden inip kapıyı açtım.

Y : Buyurun?

R : Merhaba güzellik ( Gözlerimi sinirle kapıyıp tekrardan açtım.) 

Y : Kimsiniz?

R : Beni hatırlamadın mı?

Y : Hayır, hatırlamam mı gerekiyordu?

R : Hayır ama ( Sözünü kesip)

Y : Ama?

R : Ah, özür dilerim. Rahatsız ettim. ( Rain arkasını dönüp giderken)

Y : Sana bir daha karşıma çıkma dediğimi hatırlıyorum. ( Yavaş bir şekilde bana dönüp)

R : Beni kandırdın mı?

Y : Evet. Yüz ifadeni görmen gerekirdi

R : Komik mi?

Y : Evet, hem de çok. ( Bir on saniye güldükten sonra)

Y : Neden geldin?

R : Neden geldim, ben de bilmiyorum. Sadece seni görmek istedim. 

Y : Anladım. Şimdi gördün gidebilirsin ( Tam kapıyı kapatacakken, ayağını arasına koyup)

R : Teşekkür etmek için, seni yarın akşam yemeğe çıkarmak istiyorum. 

Y : Sana o gece de dedim. Teşekkür etme artık diye.

R : Biliyorum. Abim de orada olacak o da sana teşekkür etmek istiyor. Hm, şu gıcık adam. Onun bana minnet duyması beni şaşırttı açıkçası. Sırf onun ağzınadan duymak için kabul ederim bu teklifi.
İç sesimle konuşurken, beni merakla bekliyen adamı bekletmemek için iç sesimle konuşmama son verdim.

Y : Tamam, kabul ediyorum.

Yazardan

Bu kabul ediş genç kadın için ne kadar masum gözüksede, bilmiyordu bu kabul edişin sonu olduğunu...