My Story [Nielwoon]

My Story 1-3

"แดเนียลพอแล้ว เลิกลากฉันได้แล้ว" ผมตีมือแดเนียลที่จับมือของผมแน่น เขาลากผมมาไกลจากสนามทดสอบเวทย์เหล็กกล้าพอสมควร ตอนนี้ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ส่วนไหนของสถานที่กว้างใหญ่นี้

"ผมขอสั่งห้ามว่าอย่าไปยุ่งกับชายคนนั้น" แดเนียลหันหน้ามาพูดกับผมด้วยสายตาวาวโรจน์ ดวงตาที่ปกติแล้วจะออกสีน้ำตาลอ่อนน้อยๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นสีน้ำตาลแดงที่ดูน่ากลัวกว่าปกติเป็นเท่าตัว

"ใครกัน คนคนนั้นน่ะ" ผมถามเขากลับไป แดเนียลบีบข้อมือผมแน่นขึ้นจนเจ็บปวดและชาไปทั่วแขน

"คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าคนนั้นเป็นใคร แค่อย่าเข้าไปใกล้พอ" แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงต่ำลงกว่าเดิมมาก เขาจ้องหน้าผมเขม็ง เราสบตากันเพียงชั่วครู่ ผมก็หลบสายตาไปทางอื่น แล้วสบัดมือที่แดเนียลจับไว้ทิ้ง เขาก็ไม่จับไว้ให้ยุ่งยาก เมื่อมือผมเป็นอิิสระจากมือใหญ่ของพ่อมดหนุ่ม ผมก็หันกลับมาหาเขาอีกครั้ง ดวงตาที่เป็นสีน้ำตาลแดงก็กลับมาเป็นสีน้ำตาลอ่อนเหมือนเดิม

"โอเค ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง แต่อยากรู้...ได้มั้ยล่ะ" ผมเสียงอ่อนลงในท้ายประโยค เมื่อพบว่าดวงตาของแดเนียลเริ่มกลับกลายจะเป็นสีน้ำตาลแดงแสนน่ากลัวนั้นอีกรอบ

"ผมจะไม่พูดอีกครั้ง" 

"..."

โอเค กูไม่อยากรู้ก็ได้

"อ่า... หาตั้งนาน มาอยู่ที่นี่เองน่ะหรือ" เสียงที่ผมคุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลัง ผมและแดเนียลหันไปมองตามต้นเสียง ก็พบเด็กหนุ่ม ไล ควานลิน มาในชุดสีขาวธรรมดาๆ ที่ต่างจากชุดที่ออกมาจากบ้านมาก แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังดูดีแม้เสื้อผ้าบนเรือนร่างแสนจะธรรมดา