Het leven van Emily Solo (Nederlands)

02

VR 14-07-17 07:30

Ik werd wakker doordat ik uit m'n bed viel. Lekker dan. Perfecte manier om je dag te beginnen. Ik ging weer terug op m'n bed zitten en rekte me uit. Vandaag was de laatste dag voor de zomervakantie dat ik hier sliep. Over een paar uur zouden Max en ik op het station zijn en afscheid van elkaar moeten nemen. Toen kwam Max binnen.
"EMILYYY!! Waar bleef je nou!? We moeten om acht uur bij de bus zijn!!"
"Wat?!! Waarom wist ik dat niet?!!"
"JA WEET IK VEEL!!"
Razendsnel kleedde ik me aan. Ik keek even in de spiegel. M'n haar zag er niet uit. Whatever. Ik stormde de kamer uit en rende naar de eetzaal. Alle meiden waarmee ik de woonkamer deelde zaten allemaal al klaar aan een stuk van de lange eettafel. "Dat werd tijd." zei een van hun. Ik at snel een kommetje muesli en liep daarna nog even terug naar m'n kamer om m'n koffer te halen. Voordat ik de kamer verliet bleef ik even staan. Ik stond op het punt om de kamer te verlaten waar ik een jaar gewoond had. De kamer voelde leger. Waarschijnlijk omdat Max en ik onze kleren hadden opgeruimd. Ik keek op mijn horloge. Het was vijf voor 8, tijd om te gaan. Ik liep via een zijdeur de school uit. De schoolbus was gewoon een schoolbus die je zou verwachten. Geel met een chagrijnig kijkende chauffeur. Voor de bus stond een menigte. Mijn ogen gingen over de menigte, zoekend naar Max. Ik kon haar niet vinden. Schouderophalend liep ik zonder haar de bus in. Ik vroeg me wel af waar ze was. Ik liep naar de achterkant van de bus en hield een plek voor haar bezet. Na ongeveer 10 minuten kwam een van de leraressen de bus binnen. "ATTENTIE!! OVER 5 MINUTEN GAAN WE RIJDEN!!" riep ze. Ik begon in paniek te raken. Ik keek op mn horloge. 1 minuut ging voorbij. Ik keek nog een keer. 3 minuten gingen voorbij. Ik wou net m'n hand omhoog doen om te kijken toen Max bij me ging zitten. "Waar was je??" vroeg ik. "Jeetje Emily ik zat op de wc." zei ze lachend. Ik ontspande een beet. Om tien over half 9 waren we er. Max en ik liepen de bus uit en pakten we onze koffers.

09:03

Max en ik stonden op het perron. Ik gaf haar nog een laatste knuffel voordat ze weg ging. Ze liep naar de deur van de trein toen een klein, felgroen pijltje haar raakte. Ze viel neer. Snel rende ik naar haar toe. Ik viel op m'n knieën. "Max wordt wakker!! MAX!!" Ik begon te gillen. Niemand leek me te zien. Max' ogen waren open maar ze bewoog niet. Opeens werd ik achteruit geduwd door een onzichtbare kracht. Toen ik snel opstond zag ik nog net hoe een meisje met lang, wit-blond haar en een groene sjaal Max bij haar middel pakte en snel wegrende.

Rebecca Mikaelson. Art credit: viria

"Nee!! HELP!" riep ik. Niemand leek me te zien, alsof ik onzichtbaar was. Ik keek om me heen, zoekend naar het meisje, maar ik kon haar niet vinden. Ondertussen was Max' trein al vertrokken. Jammer dan. Ik liep een stukje verder. Mijn telefoon ging. Ik nam op.
"Hallo??"
"Heyy, met Rose. Heeft je moeder verteld dat ik je kom ophalen?"
"Uhh, ja. Waar sta je?"
"Achter je."
Ze legde haar hand op m'n schouder en van schrik liet ik bijna m'n telefoon vallen. Ze lachte. "Kom we gaan." zei ze. "Nee." zei ik. Ze lachte een beetje nerveus. "Kom op, na de zomer kom je gewoon weer terug hier." "Mijn vriendin... Ze is ontvoerd." "We gaan." Ik knipperde een paar keer met m'n ogen. Ineens voelde ik dat we moesten gaan. Ik weet niet hoe ik het moest beschrijven maar we moesten gewoon gaan. Een klein deel van mij wist toch dat ik Max niet achter kon laten. "We moeten blijven." zei ik vastberaden. Rose knipperde net als ik een paar seconde geleden deed. We keken elkaar heel lang. Na bijna een hele minuut glimlachte ze zacht. "We gaan nu, Emily." Ik wilde Max niet achterlaten maar toch ging ik met haar mee.

~~~~~~~~~
Hoiii comment tips plss!! Ik vind het heel leuk om te schrijven dus waarschijnlijk komen er echt keiveel delen. Doei!!

xx Saartie