Het leven van Emily Solo. (Gebaseerd op de Percy Jackson Fandom) Emily is een dochter van een advocaat en een spaanse tv ster. Ze zit op een kost school. De vrijdag voor de zomer ontmoet ze Rose. Rose brengt haar naar Kamp halfbloed, nadat haar bese...
We waren ongeveer een half uur onderweg toen ik me afvroeg: Waar gaan we eigenlijk heen? "Rose?" vraag ik. "Ja, Emily?" "Hoe gaan we naar Phoenix?" "We gaan niet naar Phoenix, we gaan naar een zomerkamp." "Ben je daar niet te oud voor?" Rose lacht. "Niet voor dit kamp." Ik zucht. "Hoe ver is het nog?" vraag ik. "Niet ver, ongeveer een half uur." Ik probeerde een beetje te ontspannen. Ik keek uit het autoraam. Ineens zag ik een oranje-achtige flits tussen de bomen. Rose leek het ook gezien te hebben. "Rose, wat was dat?" vroeg ik bezorgd. "Niks, het was vast een kat ofzo." Ik wist dat het niet zo was, want ze begon harder te rijden. "Heb je je telefoon nog?" vroeg Rose ineens. Ik haalde m'n telefoon uit m'n zak en keek ernaar. Het was niet zo'n super high tech ding dat honderden euro's kost. Het was een simpele blackberry. "Ja, wat is daar mee?" zei ik tegen Rose. "Gooi hem uit het raam." zei ze met dezelfde stem als op het station. Ik open het raam en gooi mijn telefoon ver weg. Wacht, wat heb ik net gedaan?! Ik had geen controle en het gebeurde gewoon. "Rose!! Waar was dat goed voor!!" vraag ik boos. "Ooit zul je het snappen." antwoord ze. Wat een stom antwoord. Boos draai ik het raampje dicht. Na nog een half uur rijden stopte we bij een aardbeienveld. Er stond een heuvel met aan de top een boom. Ik stapte uit en haalde m'n koffer uit de kofferbak. Rose en ik liepen samen de heuvel op, toen er ineens een monster uit het niets kwam. Het leek op een leeuw met een schorpioenen staart.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De manticore, oud-perzisch voor menseneter.
Het beest gromde. Rose trok een haarspeld uit haar haar die in een zwaard veranderde. Rose kwam voor me staan. "Blijf achter me!!" schreeuwde ze. "Als ik het zeg, ren je de heuvel op en roep je om hulp!" Ik was verstijfd van angst. Ik had nog nooit zo'n beest gezien. "Wat is dat voor een ding?" vroeg ik. "Een manticore." Daar had ik ook heel veel aan. "NU" riep Rose. Zo snel als ik kon rende ik de heuvel op. Ik keek even om. De manticore besteedde totaal geen aandacht aan Rose en kwam gelijk achter mij aan, met Rose op z'n hielen. Ik rende nog ietsje harder, maar toen struikelde ik. De manticore kwam snel dichterbij. "Emily!! Vangen!!" riep Rose terwijl ze me haar zwaard toegooide. Dat kan nooit goed gaan dacht ik. Gelukkig kwam het zwaard naast me neer. Ik raapte het op. Ondertussen was de manticore bij me gekomen. Grommend stond hij over me heen gebogen. Met mijn voeten trapte ik hem van me af en stond op. Een paar seconde keken we elkaar woedend aan. "Rose, ga hulp halen." zei ik tegen Rose die een paar meter verderop stond. "Ma-maar wat als ie-" stotterde ze. "Rose. Nu." zei ik, terwijl ik alle angst en woede die ik nu voelde in m'n stem legde. Rose rende weg richting de top van de heuvel. De manticore bleef me boos aankijken. Toen brulde hij en schoot hij drie pijlen af met z'n schorpioenenstaart. Ik wist twee van hen te ontwijken, maar de derde raakte me in m'n schouder. Meteen werd m'n blik wazig en ik begon te gillen. Ik knipperde in een poging de wazigheid weg te halen. Het hielp een beetje, maar de manticore begon op me af te rennen. Eerlijk gezegd wist ik niet wat ik moest doen. Rose' zwaard was te zwaar en bovendien wist ik niet hoe ik ermee om moet gaan. Uit wanhoop hief ik het zwaard op en tot mijn verrassing raakte ik hem. Hij ging op in vlammen. Ik had niet de energie om "YESSS" te roepen of ook maar te glimlachen. Twee seconde later zakte ik neer op m'n knieën en werd alles zwart.
~~~~~ Hoi, dit is alweer het derde deel. Ik vind schrijven echt kei leuk!! Comment tips of verbeterinfen en stem!!
