Het leven van Emily Solo (Nederlands)

04

Rose zat te kijken hoe emily op een ziekenbed lag in de ziekenzaal op Kamp Halfbloed. "Rose, je kan nu wel even uitrusten. Je zit hier al meer dan 24 uur!!" zei een blonde jongen net krullend haar. "Will, je begrijpt het niet. Ik had haar moeten beschermen." zei Rose. Will zuchtte. "Ga alsjeblieft even rusten. Doktersadvies. Ethan blijft hier voor het geval dat ze wakker wordt. "
"Oke." zei Rose teleurgesteld. Ze syond op van haar stoel. Will riep Ethan. "Ethan kun je even op dit meisje letten? Ze is nieuw." zei Will. "Ja natuurlijk." zei Ethan. Toen Ethan het meisje zag bloosde hij. Ze had een olijfkleurige huid, bruine ogen en donkerbruin haar. Ze was prachtig. Vast een Aphrodite-kind dacht hij. Ethan ging op Rose' stoel zitten en wachtte.

Emily opende haar ogen. Ze was in een soort troonzaal. Ze zag Max en het meisje dat haar ontvoerd had. Ze zag nog iemand. Een blonde, magere jongen met een toga om. "Je bracht me de verkeerde." zei hij. "Hoezo de verkeerde? Snel zal ze achter haar aankomen en dan hebben we twee machtige halfgoden!!" zei het blonde meisje.
"JE BEGRIJPT HET NIET. STRAKS KOMT PERCY JACKSON NOG ACHTER HAAR AAN!!"
"Ze is niet eens bij het kamp. Ik heb een Manticore op haar afgestuurd en Rose houdt haar gevangen."
"Dat is slim, maar ik vertrouw die Rose niet. Ze- Wat was dat?" zei hij opeens. Hij leek geschrokken. "Ik voel... Iets. Nee. Iemand." zei de jongen weer. Het meisje draaide zich om en keek me recht aan.

Ik schoot overeind en keek recht in de ogen van een jongen. Hij schrok en viel bijna van z'n stoel. "Will!! Ze is wakker." zei hij. Een blonde jongen die Will heette kwam aanlopen. "Ethan, licht Rose in." zei hij. "Maar-" begon Ethan. Will keek hem aan. "Doe het nou maar gewoon." zei hij. Tegen zijn wil in ging liep hij weg. Will draaide zich om naar mij om. We staarde elkaar even ongemakkelijk aan. Will wou net iets zeggen toen ik vroeg: "Wat was dat ding dat ons aanviel?".
"Het was een Manticore. Het is een fabeldier uit de griekse mythologie."
"Als het een fabeldier is, waarom viel het mij dan aan?"
Will zuchtte. "In deze wereld, de wereld waar we leven, zijn de griekse goden echt. Ook de monsters. Hier op dit kamp trainen we kinderen om zichzelf te beschermen tegen die monsters."
Ik was shooketh. "Hoe worden de kinderen dan gekozen?" vroeg ik. "Ze worden niet gekozen. De satyrs, half man half geit, struinen het hele land af op zoek naar kinderen die half god/godin, half sterveling zijn. Kinderen zoals jij." antwoordde hij.
"En mijn ouders dan. Mijn vader is advocaat en m'n moeder is televisie actrice. Zijn dat wel m'n echte ouders??" vroeg ik, deze keer met tranen in m'n ogen. "Daar kan ik geen antwoord op geven." zei Will somber. "Maar, Rose zei dat je toverspraak had. Waarschijnlijk ben je een dochter van Aphrodite. Je komt het vandaag te weten, want je wordt morgen 13 als ik het goed heb." Ik knikte. Ik was verdrietig. Ik had altijd een goeie band gehad met m'n ouders en nu blijkt het dat het waarschijnlijk mijn ouders niet zijn. Ik stond op en liep naar buiten

Ethan stond buiten de ziekenzaal te wachten. Hij had niet eens gezocht naar Rose. Hij wou alleen weten wie dat meisje was. Ze kwam naar buiten lopen. "Hey." begon Ethan. Toen zag hij dat ze een traan wegveegde. "Gaat ie?" zei hij. "Ja het gaat. Jij bent Ethan toch? Ik ben Emily." antwoordde ze.

                              ~~~~~

Hoi, ik heb allang niet meer gepost maar dit hoofdstuk is ietsje langer dus dat maakt t goed hoop ik. Stem en comment tips please!!!

                                                 Xx Saartie