Gangster Pretending Nerd

Chapter 1:First day

Dedicated to:_nycaalea19

Chapter 1 is up enjoy reading!

🌼🌼🌼

CANADA

“Sayvil anak you don't need to go back to the Philippines.”wika ni mom.
Mangiyak ngiyak na siya dahil kanina pa kami nagtatalo pero nagmamatigas parin ako.

“mapapahamak ka lang dun...”dugtong pa niya.

“But I need to and that's final mom.No one can stop me.Don't worry I can handle myself..”malamig na tuno ang pananalitang binitawan ko.

“But-”ugh annoying!

“No buts mom.Can you just please shut you're fucking mouth up and stop consider me like a silly child!”I yelled.

“But its your owns good I can't live if.I lose you again baby di ko kakayanin.Ayaw kong mangyari sayo ang nangyari sa iyong--”I cut her.I don't want to hear his name kasi mas lalo akong nasasaktan..

“Mom stop!You better shut up!!”malakas na bulyaw ko sa kanya.I can't help but to shout.I can't control my temper.

Natahimik bigla si mom at alam kong nasaktan siya sa ginawa ko.Para namang biglang bumigat ang aking dibdib dahil nasaktan ko si mom not physical but emotional pero kaylangan kong gawin 'to at para sa ikabubuti naming lahat ang aking gagawin.
Kailangan kong umalis at may mga bagay na kailangan nilang pagbayaran.
Mga walang puso sila kailangan nilang pagbayaran ang mga ginawa nila sa akin at sa pamilya namin,because of them naging ganito ako..I will make them suffer...i will make them pay and i will make their fucking life living in hell!Gusto kong mamatay sila with my own hands.Papahirapan ko sila sa akin hanggang sa magmakaawa sila sa akin.Gusto kong makita ang mukha nilang magmakaawa at paulit-ulit ko silang papatayin.

Dumiretso na ako sa aking kwarto at kinuha na yung mga bagahe ko.Yeah you're right ngayon na ako aalis para mas madali ko silang mahanap.Want to known who's im looking for?you will known it soon.Maybe in the right time.

I go downstairs and nakita ko si mom na nakatayo sa gilid ng pintuan at malungkot na nakatingin sa akin.Am i that bad?Masama ba akong anak?I want to hug her, i want to kiss her cheeks and i want to tell her that i love him so much but I can't,I dont know why...Siguro dahil narin sa namumuong galit at paghihigante sa aking puso.Natatakot ako na baka siya naman ang mawala sa akin kapag di pa   ako umalis sa puder niya.

I'm sorry mom,I love you so much!

“Anak..”mahinang tawag niya.

Walang emosyon na lumingon ako sa kanya.Gusto kong ngumiti pero di ko magawa.Ngumiti sya sa akin ng malungkot.Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang nalungkot.

“Baby...” bigla niya akong niyapos ng mahigpit saka napansin ko nalang na nababasa na ang balikat ko dahil sa luha niya.

“Mom I need to go baka maiwan na ako sa flight.” pagdadahilan ko.Napapaiyak na kasi ako at ayaw kong makita niya yon.Oo mas gusto kong isarili any problema ko kaysa sa sabihin sa iba.Wala naman na silang magagawa kapag sinabi ko sa kanila diba?madadamay lang sila.

Kinalas niya ang pagkakayapos sa akin at pinahid ang luhang naglandas sa kanyang pisngi.

“Baby ko mag iingat ka at lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita...”

Ngumiti ako ng tipid.Tumalikod na ako at nagsimula ng lumakad.Kailangan ko pa bang sabihin na I love her too kahit na nararamdaman niya na mahal ko siya.Nararamdaman nga ba niya?Almost two years ko na siyang tinatratong parang hanging lang.
Wala akong pinapansin kahit isa, bihira lang akong ngumiti at malamig ang pakikitungo ko sa kanilang lahat.
Tumigil ako sa paglalakad at nilingon siya sa akin ng malungkot.