1.bölüm/Ruhumdaki Kırık Parçalar

22 4 0
                                    

Iyi okumalar!.

RUHUMDAKİ KIRIK PARÇALAR

Açık camımdan içeriye sızan soğuk cılız bedenimi ürpertiyordu.
   Bu benim alışık olduğum bir durumdu.Bedenimin soğuğu ruhumun barındırdığı soğuktan daha yakındı bana...
Baygınlıktan açamadığım gözlerimi ovuşturduktan sonra zarzor kendimi yataktan attım ve camı kapattım.
İçeriden gelen bağırışlar üzerine salona doğru yol aldım.
Ileri adımlarken salondan gelen etin ete çarpma sesi kulaklarımda yankılanirken adamlarımın benden habersiz dahada hızlandığını fark ettikten sonra karşıma gelen sahne üzerine ayakta duramadım. Adeta fırtınaya yenik düşüp yere güm diye yıkılan bir ağaç misali dizlerimin üzerine çöküşümü salondaki bakışların üzerime  döndüğünü hissettiğim de anlamıştım.
Icimde her zamankinden daha çok korku vardı. Korkuyla girdiğim her savaşta mağlup oluyordum.
Bu savaşın sonucunu bilmiyordum ama sonuç her ne olursa olsun sonu her zamankinden daha farklı bitecek biliyordum. Hissediyordum. Ya iyi ya da kötü ama farklı, tüm sonlara farklı...
                                   ...
 
        İçerideki sahne tam olarak şuydu ; iki kişi biri annem diğeri babam annem yerde kanlar içinde yetiyordu.
Ağzı, burnu her yeri kandı. Babam yere annemin baş ucuna çökmüş ağlıyordu . Burada ne olmuştu? Suan sormam gereken daha bir çok soru kafamda dönüp duruyordu işte o an zaman durmuş ama organları gereğinden fazla çalışıyordu. Vücudumda salgılanan korku hormonunu tüm ilişkilerinde hissettmistim.

(1 yıl sonra)

    Iste bu sabah mükemmeldi çünkü üniversite hayatımın bittiği ilk sabahti.
Üzerimde hiç bir yük yokmuş gibi hissetsemde torpil sayesinde bir aydır üzerinde durduğumuz hastanede ise başlamam için tam tamına dört gün kalmıştı. Bende bunun mutluluğuna çok rahat bir uyku çekmiştim.
Buz dolabını açtığım anla yüzümün düşmesi bir oldu... Dolaptan bir yumurta dışında başka bir şey yoktu ayrıca emekliktede bayat iki üç dilinden başka ekmek yoktu. Anlaşılan derhal alışveriş yapmam gerekti. Hemen odama gittim ve

Üzerimi giyinip evden çıktım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Üzerimi giyinip evden çıktım.
Marketin önüne gelince hemen karşımda duran ekmekligin kapağını açdım. O sırada kapağın arkasından gelen kalın erkek sesinin inlemesi ve küfür yagdirmaya başlayınca yaptigimin farkına varıp şirin ve çekingen bir hal takınarak kapağı örttüm.
Karşımda gördüğüm manzarayla ilk önce kalakaldim; beyaz tenli 1.85 boylarinda siyah saçlı ve yeterince kaslı hatta aşırı kaslı biri ile karşılaşmak çok isterdim ama karşımdaki 70 yasindaki üst komşum Hasan amcadan başkası değildi.
Ilk önce burnuna baktım.(bu arada tıp öğrencisi olma yolunda ilerliyorum hatta hastaneye atanmama 4 gün kaldı bu yüzden tıpla ilgili neredeyse her konuda  bilgim var...) ve burnunda yalnızca minik bir kizariktan başka bir şey olmadığı anladiktan sonra Hasan amcadan Özür dileyerek bir şeyini olmadığını söyledikten sonra alışverişime devam ettikten sonra 40 metre ilerideki evime yol aldım .
Eve tahmini 25 dakika kala telefonuna gelen mesajla orkide ve bir kenarda elimdeki poşetler yere bırakarak telefonumu  elime aldım ve mesaja baktım . Özel bir numaraydı.
Mesajı okumamla şoka girdim. Mesajda;" Seninle yüzleşmemize çok az kaldı bekle ve olacakları seyret..."

Umarım bu bölümü begenmissinizdir. Biliyorum kısa oldu ve yazım , noktalama hataları oldu affiliated sığınarak Özür diliyorum....

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 18, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KARANLIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin