In the Middle of the Night (COMPLETED) ✔

Chapter3(Sinful Glimpse)

●○●○●○●

Sunshine remain silent while looking at the wide glass window, watching the sweet scenery of the sun setting peacefully.
Wala siyang kaalam-alam na may nakakapansin na pala sa kaniya, at malaya siyang minamasdan.

Tunog ng telepono ang gumising sa kaniyang diwa na agaran din naman niyang nasagot.

"Hello," she bit her lower lip while waiting at the other line.
Hindi niya kasi namalayan na may kalahating oras na rin siyang nakatayo, at pinanunuod ang tuluyang paglubog ng araw.

And she knows that her brother were already bothered, dahil hindi ito sanay na matagalan siya sa kahit anong pinupuntahan.
Parati itong nakasuporta, at nakaalalay sa kaniya kahit saan siya magtungo.

And she's so damn lucky to have Dawn in her life.
Her brother is the one left for her, at ang nag-uumapaw na assets ng kanilang pamilya, na tanging kapatid niya lamang ang may kakayahang humawak.
Hindi tulad niyang pabigat lamang.
Walang alam kundi ang pagiging mahina, at lampa.

'Buhay prinsesa...'

Iyon ang tamang dipenasyon.
Namulat siyang may gintong kutsara sa bibig.
May mga tauhan na nag-aasikaso.
Sa makatuwid, hindi man lang siya naging malaya..
Sa kadahilanan na takot ang mga tao sa kaniyang kapatid.
Her brother wants to give her all the wealth, and that luxurious life.
Ngunit hindi ito ang kaniyang nais, dahil ang presensiya lamang nito ay tama na sa kaniya.

"[Okay na ba?]," tanong nito sa kabilang linya, at medyo natameme pa siya.

"Ahm..I--I just call you back, kuya..bye!"

"[Hey! Shine--wait!]," 'di na nito natapos ang sasabihin dahil pinutol na niya ang tawag.
Hindi niya kasi alam kung paano niya sasabihin ditong hindi pa niya napuntahan ang pakay.
Baka kasi masermunan pa s'ya.

Inayos na niyang ang hood ng jacket niya, at itinalukbong hangang sa kalahati ng kaniyang mukha na tanging ilong, at bibig na lamang niya ang labas.
Hindi rin kasi siya sanay sa mga tingin, at mga tao sa paligid.
Nasanay siyang lumalayo, at mapag-isa.
Dahil takot siyang masaktan.

Binilisan niya ang paglalakad habang nakatuon ang paningin sa daan, ngunit hindi niya inaasahan na may malamig na bagay ang biglang tumapon sa suot niyang hoody jacket, at eksaktong sa kaliwang dibdib pa niya naglanding ang malamig na bagay na iyon.

Oh Eff! Napasinghap na lamang siya, habang nag-aangat ng tingin, at madinig niya ang isang baritonong tinig na may hatid na kakatuwa sa kaniya.

"Oh Miss, I'm sorry..hindi ko sinasadya," hinging paumanhin nito.

Hindi agad siya nakasagot, o nakapagreact sa bilis ng pangyayari--dahil busy na ang estranghero sa pagpupunas sa nabasa niyang jacket, at namilog na lang ang mabibilog niyang mata nang mahinuha kung saan' parte ang pinupunasan nito.

Napaatras siya ng dalawang hakbang palayo sa lalaki, at napahinto rin ang huli sa ginagawa ng malimi kung ano iyon.

Samantalang nakatingin na si Sunshine sa kaharap na namumulang nag-iwas ng tingin sa kaniya.
Pero iba si Sunshine, dahil pinagmasdan niya ito ng ilang segundo.
It is her first time na masdan ng matagal ang isang lalaki.
Ni hindi rin niya namalayan na napaawang na ang mapupula niyang labi habang minamasdan ang kaharap na bigla na lang bumaling sa kaniya. Isang singhap pa ang namutawi sa kaniya, at mabilis na nagbawi ng tingin.