ဇြန္လရဲ႕ မိုးဖြဲေလးေတြက ေတာင္ ေလကို အေဖာ္အျဖစ္ေခၚလာခဲ့တယ္။
မိုးေျပးေလးေတြ လွ်ပ္ေျပးသြားတဲ့ ေျမနံ႔သင္းသင္းေလးေပၚ နင္းေလွ်ာက္ရင္း
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဆီ ေျပးသြားေနၾကတဲ့ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ
မ်ားကိုၾကည့္ရင္း လင္းခန္႔ျပံဳးလိုက္မိသည္။တခ်ိန္ကလဲ သူတို႔ ဒီလို ေျပးသြားေနခဲ့ၾကဆဲ.....
ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့သတိရယံုကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနတခုမို႔
လင္းခန္႔ျပံဳးလိုက္မိသည္။" You leave me breathless ... "
phone ringtoneသံေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီ အိပ္ကပ္ထဲက ဖုန္းကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
screenေပၚမွာေတာ့ စကားလံုး တလံုးတည္းနဲ႔ မွတ္ထားတဲ့ contact ေလး- သူ -
"hello"
..
" မင္းဘယ္သြားေနတာလဲ မိုးပြားေလးေတြ က်ေနတယ္ မင္းမေန႔ကမွ ျပန္ေရာက္တာ ဖ်ား
ေနဦးမယ္ "
..
" ငါဘယ္မွ မသြားပါဘူး အရင္က ငါတို႔တက္ခဲ့ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ .. "
..
" မင္း ငါ့ကို ထပ္ၿပီး ထားခဲ့ဖို႔ စဥ္းစားေနတာလား "
..
လင္းခန္႔ ခပ္ဟဟ ေလးရယ္လိုက္သည္။ အေတြးထဲမွာေတာ့ အိပ္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားတဲ့
လင္းခန္႔ကို လိုက္႐ွာေနမဲ့ ရဲထြဋ္ကို ျမင္ေယာင္လာသည္။
" အ႐ူး .. ငါသာ ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္ မင္းဖုန္းကို ကိုင္ဦးမလား "
..
..
ခဏတာ တိတ္ဆိတ္မႈက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ႀကီးစိုးသြားၿပီး ..
" ငါ့ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ လင္းခန္႔ "
-
-
မထားခဲ့ပါနဲ႔တဲ့လား ...
တကယ္ဆိုရင္ အဲဒီစကားက လင္းခန္႔ေျပာရမဲ့ စကားပါ
တကယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး ခ်စ္မိသူက လင္းခန္႔ပါမိုးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ သည္းလာေလၿပီ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔ သုတ္ေျခတင္ေျပးလႊားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း .....
..
..
..
( flash back - ေနာက္ေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားေနစဥ္ )
"" အဲဒီေန႔က မိုးဖြားေလးေတြ က်ေနခဲ့ဆဲပါ။ ထီးယူလာဖို႔ ေမ့ခဲ့သည္မို႔ လင္းခန္႔ ေက်ာင္းပဲဆက္သြားရမလို အိမိလွည့္ျပန္ရမလို။

YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာ.....
Romanceက်ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္ပါတယ္ ဒီေန႔လည္း ခ်စ္တယ္ ... ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း ဆက္၍ခ်စ္ေနမယ္ .........