Υπάρχει ελπίδα

Κεφάλαιο 1

      Πίνοντας τον καφέ με τον μπαμπά, συζητάμε για το σχολείο,  τα σχέδιά μου, την δουλειά του.. Όπως κάθε μέρα. Ξαφνικά σαν να παγώνουν τα πάντα γύρω μου με πλημμυρίζει ένα αίσθημα νοσταλγίας και στεναχώριας καθώς σκέφτομαι την μαμά. Μου λείπει πραγματικά πολύ. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι αν ζούσε η μαμά τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Δεν θα φεύγαμε από το Λονδίνο, δεν θα ερχόμασταν ποτέ σε αυτόν τον μικρό παράδεισο, δεν θα είχα γνωρίσει τους φίλους μου.. και το σημαντικότερο; Δεν θα είχα γνωρίσει τον Μάριο. Οπότε είναι φορές που κατά κάποιον τρόπο την Ευχαριστώ που έφυγε όμως είναι φορές που μου λείπει. Μου λείπει πραγματικά. Ξέρεις.. Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις χωρίς την μαμά σου.
-Τζενα!  Τζενα σου μιλάω Δεν δεν με ακους; Που ταξιδεύεις παλι; Η φωνή του πατέρα μου με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
-Συγγνώμη μπαμπά!  Την μαμά σκεφτόμουν και όλα Αυτά που έχουν συμβεί αφότου πέθανε..!
-Μάλιστα καταλαβαίνω.. Ξέρεις μωρό μου η ζωή είναι σκληρή και κάποιες φορές δεν μπορούμε να αποδεχτούμε καταστάσεις, όπως για παράδειγμα ο θανατος της μαμά σου. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο για μια κοπέλα να μεγαλώνει χωρίς την μαμά της όμως, αγάπη μου, όλα έχουν έναν λόγο που γίνονται.. σωστά;!
-Σωστά! Έχεις δίκιο.. του απαντάω και αυτός μου σκάει ενα από αυτα τα πονηρά χαμόγελα του. Τον κοιτάζω με απορία και τον ρωτάω:  Προς τι αυτό το πονηρό χαμόγελο;
- Ξέρεις Τζενα μου.. αναρωτιόμουν αν θα ήθελες κάποια στιγμή να μου γνωρίσεις αυτόν τον φίλο σου..αυτον πως τον είπαμε;
-Μαριος μπαμπά, Μαριος!!!
-Ναι μπράβο!  Το σκέφτομαι πολύ καιρό και πιστεύω ότι είναι πολύ ωραία ιδέα να τον γνωρίσω και από κοντά. Τι θα έλεγες αν ερχόταν σήμερα το μεσημέρι ή το βράδυ ή οπότε θέλεις μωρό μου. Έλεγα απλά αν ήθελες.  Τον καημένο τον μπαμπά μου.. έχει περάσει τόσα πολλά και προσπαθεί να τα ξεπεράσει και προσπαθεί να κάνει και μενα να τα ξεπεράσω.. Αν δεν θες όμως Τζενα μου κανένα πρόβλημα αλήθεια..  πάλι φίλοι..
- Όχι Όχι μπαμπά μου, φυσικά και θέλω να τον γνωρίσεις.. θα δεις θα σου αρέσει πολύ.. Είναι τόσο καλός και πραγματικά μπαμπά μου με αγαπάει και με νοιάζεται.
- Εντάξει εντάξει το κατάλαβα Τζένιφερ!! Έχω γεμίσει μέλια εδώ πέρα!! Αρχίσαμε να γελάμε και οι δύο.
Πιστεύω ότι όντως θα ήταν πολύ ωραία ιδέα να γνωριστούν οι δύο άντρες της ζωής μου.
                 Σηκώνομαι απο το τραπέζι παίρνω τα κλειδιά της μηχανής μου χαιρετάω τον μπαμπά με ένα φιλί και φεύγω από το σπίτι.
- Κακή ιδέα να πάρω την μηχανή.. Γαμωτο κάνει κρύο. Κλαψουρίζω μονολογώντας, και εκείνη την στιγμή αρχίζει να βρέχει. Αα! Τέλεια αυτό μας έλειπε τώρα.
Ξαναμπαίνω στο σπίτι αφήνω τα κλειδιά στο πάσο της κουζίνας και βλέπω τον μπαμπά να κλαιει.
- Μπαμπά; τον ξαφνιαζω. Μπαμπά μου είσαι καλά;
- Ναι μια χαρά είμαι αγάπη μου. Μου απαντάει και σκουπίζει τα μάτια του. Τι επαθες; Δεν έφυγες για το σχολείο;  προσπαθεί να αλλάξει θέμα.
-Ναιι.. θα έφευγα όμως.. Ξέρεις βρέχει πολύ έξω και κάνει κρύο και γενικά φοβάμαι να πάρω την μηχανή.. και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσες να με πετάξεις με το αμάξι.  Λέω αμήχανα γιατί σπάνια του ζητάω να με πάει κάπου.
- Φυσικά αγάπη μου..άντε φύγαμε γιατί έχεις αργήσει.
                Ο Μάριος, όπως πάντα, με περιμένει στην πόρτα. Το κουδούνι έχει χτυπήσει όμως αυτός με περιμένει εκεί μέσα στο κρύο και την βροχή. Τι γαϊδούρι που είμαι σκέφτομαι από μέσα μου.
-Καλημέρα μωρό μου. Με παίρνει αγκαλιά και με φιλάει στο κούτελο. Κοιτάζει πίσω μου και βλέπει τον μπαμπά μου και γυρίζει και με κοιτάζει με απορία. Ο μπαμπάς σου σε έφερε; 
-Ναι έβρεχε και έκανε κρύο και του ζήτησα αν μπορούσε να με φέρει γιατί φοβόμουν να πάρω την μηχανή.
-Καλά έκανες μωρό μου!!
- Ξέρεις Μάριε.. Ο μπαμπάς μου αναρωτιέται αν θα ήθελες να έρθεις να φάμε μαζί το μεσημέρι ή το βράδυ ή οπότε θέλεις ή αν δεν θέλεις Δεν πειράζει.  Τα λέω ολα αυτα με μια ανάσα και αυτός αρχίζει να γελάει.
-Σιγά μωρό μου.. πάρε ανάσα. Συνεχίζει να γελάει και εμένα μου έρχονται στο μυαλό οι λόγοι που ερωτεύτηκα αυτόν τον άντρα. Ο πρώτος και σημαντικότερος ήταν τα μάτια του. Μισά γαλάζια μισά πράσινα. Σαν την θάλασσα Όταν έχει τρικυμία που γίνονται τα νερά της γαλαζοπράσινα. Ο δεύτερος λόγος ήταν το χαμόγελο του. Αυτός ο άνθρωπος λες και σου κάνει μάγια κάθε φορά που χαμογελάει. Εμένα προσωπικά μου κάνει. Με κάνει να τον ερωτεύομαι κάθε φορά από την αρχή.
-Τζενα; Είσαι εδώ; Τι σκέφτεσαι;
-Συγγνώμη. Τι μου έλεγες;
-Έλεγα ότι Φυσικά θέλω να έρθω.. χμμ τι λες; σήμερα το μεσημέρι θα είναι καλά; Με ρωτάει και πιάνει απο την μέση και με φέρνει κοντά του.
- Φυσικά. Του απαντάω με όλο πονηριά στο βλέμμα και αυτός σκύβει και με φιλάει στο στόμα.
- Ξέρεις μωρό μου ποτέ δεν περίμενα ότι θα μου το ζητούσε κάποια στιγμή αυτό ο κύριος Κένεντι!!
-Είδες ομως; ο μπαμπάς μου είναι όλο εκπλήξεις. Του απαντάω και αυτός με ξαναφιλαει στο στόμα.
          Τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο.. μακάρι να μην φύγει ποτέ από κοντά μου. Θα καταρρεύσω.. Δεν ξέρω τι θα κάνω αν κάποια στιγμή με αφήσει.. Είναι σαν το ναρκωτικό μου τώρα πια.. παθαίνω ζημιά αν δεν τον δω αν δεν τον φιλήσω. Είναι μοναδικός!!