What Happens Under the Moonlight

Dedicated nga po pala sa'yo. Just because I so love I'm His Private Dancer. Hart hart.

I reposted this because I edited it. Nonetheless, walang nagbago. I deleted sa original version. I hope basahin niyo ulit. Much love.

Chapter One

“Damn it, Pauline Jade. Those gross guys are checking you out. Nice ass.” Aria, my best friend, said while rolling her eyes. Ano pa nga ba ang bago? Those stupid guys always look at my butt. Daily habit na nga nila siguro nila yan. Hindi ko alam kung may vitamin A ba ito at nakakalinaw ba ng mata.

“What? Wala ng bago.” I replied. Sa araw-araw ba naman na paglalakad ko sa company na pinagtatrabahuhan ko, laging nakatingin itong mga to sa butt ko. O di kaya, sa boobs. 

“Yeah right. Slut.” She rolled her eyes again. Aria always call me slut. Hindi talaga siya naniniwala na wala pa akong experience pagdating sa sex. Lahat din ng katrabaho ko ayaw talagang maniwala. Sa hitsura ko pa naman sopistikada, sinong maniniwala? Plus the way I talk, it's too vulgar.

“Hindi nga ako slut eh. Ano ba?” She looked at me from toe to head and smirked. I'm starting to get irritated, like what’s up with her?

“Hitsurang yan? Seductress but angelic face, big boobs, nice butt, perfect body shape, and fair skin tone? You’re kidding.” I sighed. Walang patutunguhan to.

“Enough. Bahala ka sa buhay mo.”

“Harhar. Leggo work na.” She said at umupo na kami sa chair namin. Magkalapit lang naman ang desk naming dalawa eh. Pareho kasi kaming secretaries. Ang pinagkaiba lang, sa President ako, siya sa Vice. At dahil magkatabi lang yung office, magkatabi lang din kami ng place.

The telephone rang. Obviously, the boss is calling.

“Pauline Jade Mendez, come to my office now.” Please insert dial tone here. The asshole boss. Actually, I don’t hate him. It's just that parang kapag ako yung kausap niya, iba yung aura niya. Ang hirap din namang basahin ng iniisip niya. Ang galing niyang magtago ng thoughts. Hindi ko nga alam kung may galit to sakin o ano. Mayroong something talaga eh.

Nagmadali na akong tumayo at pumasok kaagad sa office niya. Nakaupo siya at parang kaaway ang buong mundo habang nagbabasa ng paperworks. Napansin niya siguro na pumasok ako ditto, kaya napatingin siya sakin. Iba talaga. His freaking gray eyes melted me. Idagdag mo pa ang suit na suot niya. The brown hair, parang after sex lang. He is so damn hot. At talagang mapanganib siya sakin, if you know what I mean.

“Yes sir? What can I do for you?” I asked him. He’s still looking intently at me, kaya't ibinaling ko na lang iyong tingin ko sa iba. Bigla tuloy akong naging interesado sa vase na nakapatong sa tabi ng cabinet. Parang gusto ko tuloy intaying gumalaw.

“Miss Mendez, please, pakitawagan nga ang clients ko at pakisabi na cancelled ang meeting.” He said calmly, with a hint of something in his voice. I felt shivers run down through my spine. Ito pa ang isang kinaiinis ko eh, palagi na lang akong nakakaramdam ng ganito kapag naririnig ko yung boses niya.

“Yes Mr. Cervantes.” Then I rushed out of the room.

Tinawagan ko na agad yung mga clients niya at sinabi na cancelled na nga ang mga meetings.

Holy shit, I almost died. Gusto kong sabihin ng malakas pero maraming makakarinig sa akin. Pakiramdam ko nga ay namumutla na ako at pinagpapawisan pa ng malamig. Hindi yata ako huminga sa loob ng office niya. Damn it, asshole ka talaga Matt Cervantes!

Baliw na yata ako. Sisihin ba naman ang boss ko?

“Huy! Earth to Pauline. Okay ka lang? Kanina ka pa namumutla diyan. Lumabas ka lang sa office ni sir. Did he bang you that hard?” Natauhan naman ako bigla kay Aria. At medyo nalukot ang noo ko sa tanong niya. Seryoso ba siya?

“Just what the fuck are you talking about?” I blurted.

“See! Hindi magsasalita ng ganyan ang inosente! Liberated ka na kasi, aminin mo na.” she exclaimed. I just rolled my eyes because here we go again.

“Ano naman yun? Out of the blue lagi yang sinasabi mo eh.” I said.

“K.” Sabi niya lang. Baluga talaga tong kausap grabe. Ang sarap batukan. Minsan naiisip ko kung bakit ba naging kaibigan ko ito eh. Palaging walang sense kausap.

So sa buong maghapon, ganoon pa rin ang nangyari. Pinapatawag niya lagi ako sa office, at may iuutos. Pero siyempre, kakilakilabot padin yung aura niya. Hindi yata ako masasanay sa ganoon eh. Kahit malapit na akong mag-one year sa trabaho ko dito sa kumpanyang ito.

Seven o’clock in the evening, nag-out na ako. Hindi kami magkasabay ni Aria pag uuwi na. Six kasi ang out niya eh. Ewan ko dito sa boss ko, bakit seven p.m. Masyadong workaholic, kaya medyo nababaliw na. Biro lang.

Naglakad na ako papunta sa parking lot at pumunta sa space kung nasaan ang kotse ko. I was about to open the car when someome cupped my ass. Napalingon ako at nakita ko na nagsmirk ang isang employee na isa sa mga hinaharrass ang ass ko tuwing umaga.

Ibinato ko sa kanya yung dala-dala kong attaché case na punong puno ng papeles. Malamang matigas at mabigat to. Pero tumawa pa ang bastos at walang modong lalaki bago tumakbo palabas ng parking lot.

Pagkatapos ay hindi ko naiwasang hindi magmura dahil sa mga sumunod na pangyayari. Tumama sa isang kotse yung attaché case. Basag side mirror at yung bintana ng kotse. I don't usually care about cars but alam kong Porsche ito na mas mahal pa sa buhay ko kaya't nagplano na ako ng pagtakas sa isip ko.

Pero ngayon ko lang din na-realize na kotse ni no other than Sir Matt I-don’t-like-your-aura Cervantes yung tinamaan ng linsyak na pahamak na case na yan.