AŞK BAZEN...

4. BÖLÜM

Onunla geçirdiğim zamanın hoş olsada saçma olduğunu fark etmem fazla uzun sürmedi.

Bu akşam onu yemeğe davet etmeliyim. Lunapark felaketinden sonra toparlanmaya ihtiyacı var. Onu önce göklere çıkartıp sonra birden elini bırakıcam. O zaman işte her şey istediğim gibi olucak.

‘merhaba Batın, nasılsın?’

‘iyiyim Aylin sen nasılsın? O gün seni ektiğim için bana kırgın değilsindir umarım?

‘biraz kırgınım aslında hem korkularımı yenicem diyorsun, daha sonra kaçıyorsun. Eğer gerçekten korkularını yenmek isteseydin oraya giderdin. Şimdi yapman gereken o zamanı beklemek çok acele etme. Kendini ne zaman gerçekten hazır hissedersen o zaman git.

‘haklısın sanırım. Sen beni niçin aramıştın?’

‘aaa bak onu unutuyordum. Eğer akşam vaktin varsa sana yemek yapabilirim?’

‘bu teklifini kabul etmemek kabalık olur.’

‘o zaman akşam seni bize bekliyorum.’

‘woww yemekleri sen mi yapıcaksın?’

‘ne sandın J’

‘umarım zehirlenmeyiz(!)’

‘parmaklarını yersen şaşırmam’

‘tamam hanımefendi siz nasıl derseniz öyle olsun, akşama görüşürüz’

‘her zaman öyle olur, görüşürüz’

Akşam için mutfağa girdim. Çorbasından tatlısına yemek hazırdı. Masayı hazırlayıp daha sonra da ben hazırlanmalıyım. Masa için istemesem de romantik bir ortam hazırladım. Daha sonra odama gidip üzerime güzel bir elbise giydim.

Saat geç olmaya başladı. Nerede kaldı bu! Yoksa beni yine mi ekti. Neyse fazla evhamlan mıyım biraz daha bekliyim.

Sonunda Batın bey gelebilmişti.

‘hoş geldin Batın’

‘kusura bakma Aylin biraz geç kaldım.’

‘önemli değil. İçeri geçelim yemekler soğumadan.’

 

İç sesim susmak bilmiyor. Yemek boyunca sinsi sinsi planlar yapıp durdu. Neyse ki yemek bitmişti. Kahve için koltuğa yerleştik. Kahveler tam da istediğim gibi olmuştu. Sohbet ederken ondan alıcağım intikamı unutmuştum. Onun yanında gayet huzurluydum. Bu olmaması gerekendi. Zaten farkına vardığımda da geç kalmıştım.