The One That Got Away

SECOND

AXEL's POV
4 years 4 solid years, mula nang iwan niya kami.

 And I hate her for doing that!

 Gabi-gabing umiiyak ang anak namin.

 Gabi-gabi akong binabangungot na babalik pa siya.

 Araw-araw akong nasasaktan 

Araw-araw akong umaasang babalik pa siya, pero mukhang malabo na.

Masakit pero aaminin kong mahal ko parin siya

 "What are you thinking about daddy?" Tanong ni Royiene sa akin. She's our 6 year old daughter at oo, 2 years old pa lang siya mula ng iwan kami ng kaniyang ina. I faked a smile before telling her lies. "Nothing baby, I was just thinking about business" She seems satisfied with my excuse so she went back playing with her stuff.

 I feel sorry for her, sa loob ng apat na taon wala siyang kinilalang ina, sa loob ng apat na taon, panay ang tanong niya sa akin tungkol sa nanay niya. She deserves to be happy, pero kahit anong gawin ko, malamamang sa malamang di siya magiging masaya dahil di niya kapiling ang ina niya.

  RIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIING

Napukaw ang atensyon ko ng aking telepono, base sa registered name, it's Marco, an owner of an architectural firm na gusto kong gumawa ng panibago kong building. 

"Marco, Yes? How may I help you?" Bungad ko sa kanya. "Good news, Mr. Caballero, the architect that I'd be sending would come there probably next week, and another good news, she's a Filipina." Sagot niya naman, "she" so ibig sabihin babae ang architect. "Well, I that's good, I'll meet her next week then. Well, anyway I'm hanging up. It's already late here in my country. Thank you Marco." After I talked to Marco, I tucked my daughter to sleep. When she's sound asleep, I went to my room and slept as well. 

REIN's POV 

Days have passed and it's finally time for us to leave our home for 4 years. Babalik rin naman ami dito pagkatapos ng trabaho ko doon. We can't just leave this country ng ganon-ganon lang.

 "Mommy, why are we going to the Philippines?" tanong sa akin ng anak kong si Aerhon, both of them are full of curiosity kung di tungkol sa mga bagay-bagay ang tanong, ay tungkol naman sa buhay. "Mommy has to work their baby, I have another project and I can't leave you here." Sagot ko sa kaniya. "

Mommy, diba po Papi ang Mami are living there? Are we going to see them?" tanong naman ni Jahzreen. Mami and Papi, they call my parents that way. Yes, my mother and father know about them. Pero ipinangako nilang di nila sasabihin sa kahit sino.

  FLASHBACK

"You're pregnant?" tanong ni mommy habang nag uusap kami through Skype, tumango nalang ako bilang sagot sa mga magulang ko. It's been 6 months mula nang mapadpad ako sa Netherlands, di man nila alam kung nasaan ako, pero paki ramdam ko kasama ko sila dahil halos araw-araw kaming nagkaka-usap sa Skype (off cam nga lang). 

 "Anak, saang lupalop ka ba ng planeta nag punta at di ka namin mahagilap ha? Alam mo bang miss na miss ka na ni Alejandra?" Kung alam lang nila kung gaano ko ka gustong bumalik ng bansa at hagkan ang panganay ko ginawa ko na, kaya lang makakasira ako sa mga plano ng pamilya ng ex ko. 

"Mom, Dad, I'm fine. Kahit naman po nasa malayo ako eh inaalagaan ko naman po yung sarili ko. Sa totoo lang po gustong-gusto kong bumalik diyan at hagkan si Royiene, pero di pa po pwede eh, kahit mahirap po ay titiisin ko." I know they'd understand me, para saan pa't naging magulang ko sila kung di nila ako maiintindihan diba? "Anyway anak, alam na ba niya?" Pagiiba ni mommy sa tanong. 

Di ako makapagsalita, kasi di ko kakayanin kung pati itong anghel sa sinapupunan ko ay mapupunta sa kaniya. "Don't answer your mother's question hija, I can clearly see na di ka pa handa. Promise hindi namin sasabihin sa kaniya." Pangako ni dad, isang tango nalang ang ibinigay ko sa kanila bago ko ako magalang na nag paalam. 

END OF FLASHBACK 

When we got inside the plane, they were so amazed pero I decided to make them sleep; it would be a long ride before we can reach our destination. They obliged and slept, mabuti nalang talaga at pumayag ang mga 'tong matulog.

 I reviewed the contract na pinadala sa akin ni Marco and signed it. I'd have to send it to the company when I get there kasi. Di ko namalayan I was sound asleep already.