The Royal Lie

Hoofdstuk 2a

Lisettes P.O.V.

Geschokt kijk ik de koningin aan.
"Wat is er lief?" Vragen ze aan mij.
Ik kan onmogelijk zeggen dat ik niet de prinses ben, dan zou ik naar een strafkamp worden gestuurd.
Er zit maar een ding op.
Ik moet het leugentje volhouden...
Ik zet een brede glimlach op.
"Hallo moeder,"
"Och schat, we hebben je toch zó gemist...," zegt de Koningin opgelucht .
"Neem een vers bad, en dan praten we daarna weer verder, je stinkt nogal lief,"
"Oké..... kunt u mij de weg wijzen? Ik ben het vergeten..." zeg ik met een neppe glimlach.
"Die brute ontvoering moet haar wat hebben aangetast..." fluistert de koningin aan de koning.
"De bedienden wijzen je wel de weg," zegt de koningin met een neppe glimlach.
Wedden dat zij helemaal niks om haar dochter geeft.
Ik knik braaf en loop naar binnen.
Ik kijk naar achteren en zie dat de koningin me met een kwade blik aankijkt.
Ik negeer het en loop verder.
Ik word met open armen ontvangen door de bedienden.
Ook met neppe glimlachjes.
Het lijkt wel of ze niets om je geven.
Nadat ik me had opgefrist ging ik kleding uitzoeken.
In de kledingkast zaten stapels jurken.
En duizenden sieraden.
"Verwende nesten!" Dacht ik en koos een jurk uit.
Ik heb nauwelijks wat kleren.
En vooral geen schone.
Wat doen zij nu eenmaal waardoor ze dit krijgen?
Niks!
Het is oneerlijk.
Opeens schiet het me te binnen.
De ontvoering!
Die heeft nog niet eens plaats gevonden!
Dat zou later pas gebeuren!
Wie heeft de prinses dan ontvoerd?
En hoe kom ik eigenlijk hier weg?
Het zit hier vol met soldaten!
Was ik nou maar gebleven!
Ik loop de kamer uit.
Terwijl ik denk "Wat heb ik gedaan!!! Ik weet helemaal niks van hier! Ik word sowieso ontdekt!"
De bedienden lopen naar me toe.
"Heeft u nog iets nodig?" Vraagt een van de bediendes.
"Nee, bedankt!" Zeg ik weer met zo'n neppe glimlach.
De bediendes kijken me onderzoekend aan.
"Er is iets veranderd aan u, prinses...." zegt een van hen.
Oh nee........
Ik probeer mezelf te kalmeren maar mijn hart gaat te keer, en mijn gedachtes ook!
Ik bijt op mijn lip.
"Hoe durft u zo tegen mij te spreken! Ga onmiddellijk weg!" Zeg ik bevelend.
"J-Ja, prinses...." zegt ze stotterend en loopt weg.
Gelukt.
Ik kijk de andere bedienden aan en zie dat ze me onderdanig aankijken.
Ik voel me een stuk krachtiger.
Met mijn kin omhoog loop ik verder.
De koning en koningin zitten aan tafel.
"Schat, waarom heb je die jurk aan, ben je verdrietig?" Vraagt de koningin.
Ik kijk naar mijn jurk, er is niks mis mee, het is blauw......
Misschien hadden haar jurken betekenissen?
"Nee moeder, de bedienden hebben de andere jurken nog niet schoongemaakt...." lieg ik.
"Oh....dat zal ik zo dadelijk even regelen...." zegt mijn "moeder".
Ik ga zitten en zie mijn bord vol met eten zitten.
Ik had nog nooit zoveel kunnen eten.....
Ik probeerde zo netjes mogelijk te eten...
Maar ik merkte dat de koningin iets niet aan mij vertrouwde....
"Hoe is het eigenlijk gebeurd, Eliza?" Vraagt de koningin.
"Wat?" Vroeg ik.
"De ontvoering!" Zegt de koningin.
"Oh," zeg ik "Ik werd wakker in een hutje.....," zeg ik.
"Oh ja?" Zegt de koningin "Je werd pas vermist overdag toen je ging wandelen!"
Nee he!
Ik heb iets fout gezegd, dat kan me de kop kosten!
Wacht.....
Is ze me aan het testen?
Ik adem rustig in en uit.
"Ik weet niet waar u het over heeft moeder, ik werd wakker in een hut!" Zeg ik.
De koningin trekt haar ogen tot spleetjes en gaat daarna weer verder eten.
Heb ik het goed gezegd?
Blijkbaar......

Kevins P.O.V.

Waar is ze?
Ik heb haar al de hele tijd nog niet gezien!
Ik vrees dat er iets erg met haar gebeurd is.
Ik had kunnen weten dat ze toch zou gaan.
Ze is nogal koppig.
Maar ik deed dit echt om haar te beschermen.
Maar nu is ze in gevaar, dankzij mij.
Ik vergeef het mezelf nooit als haar iets overkomt.
Ik zie Yano aankomen en ik loop naar hem toe.
"Heb je Lisette gezien?" Vraag ik wanhopig.
"Nee, sorry, hoezo?" Vraagt hij.
"Ik had gezegd dat zij niet meer haar klus mocht doen omdat het te gevaarlijk was en vanaf dat moment was ze weg!" Zeg ik en bijt in mijn onderlip.
"Kevin, dat had je kunnen weten, je weet hoe ze is," zegt hij en loopt weg.
Ik denk na.
Misschien had ik haar inderdaad daar naartoe moeten laten gaan.
Opeens komt Kai naar me toe lopen.
"Wat is er man?" Vraagt hij aan mij.
"Lisette wordt vermist....," zeg ik.
"Dat is toch niet erg? Het was toch allang uit tussen jullie twee?"
Ik trek mijn ogen tot spleetjes...
"Luister, ik weet niet veel van jullie relatie, maar je moet je focussen op de revolutie, liefde maakt je zwak!" Zegt hij en loopt weg.
Misschien had hij gelijk.
Ik moet haar loslaten.