The Royal Lie

Hoofdstuk 2b

Lisettes P.O.V.

Ik loop naar de "bibliotheek" van het kasteel.
Duizenden treden, duizenden boeken, je zult het haast niet geloven.
Ik denk na.
Waarom zou je zo'n grote bibliotheek hebben?
Geheimen?
Ik loop wat rond, in de hoop wat te vinden.
Ik glijd met mijn vingers langs de boeken.
Helaas niks te vinden.....
Maar opeens valt een boek op de grond als ik er met mijn vingers overheen glijdt.
Ik raap het boek snel weer op voordat iemand het ziet.
Zodra ik het terug wil zetten zie ik opeens iets.
Nu dat boek weg is, kon je zien wat erachter zat....
Ruimte.....
Er zat een kamer achter de boekenkast.
Ik wil verder kijken maar ik hoor een bediende aankomen.....
Ik leg het boek gauw terug.
"Daar bent u!" Zegt ze.
"Ja, excuseert u mij!" Zeg ik en ik loop langs haar weg.
Ik hoor wat geluid in de andere gang, en loop er naar toe.
Ik zie iemand die voor mijn kamer staat te gluren in het sleutelgat.
Ik kijk beter....
Het was "mijn moeder".
Ze zat weer eens "te controleren of alles oké was".
Ik rol met mijn ogen.
"Zoekt u iets? Moeder?" Zeg ik zo van "wat doe jij hier?!?".
Geschrokken draait ze zich om.
Ik kijk haar met een gezicht aan van
-betrapt-.....
"Oh, niks liefje, alleen maar aan het kijken of alles in orde was..."
Ja dat zal wel....
Ik kijk haar met een ongelovig gezicht aan.
"Wat fijn dat u dat doet...." zeg ik wantrouwend.
We kijken elkaar zwijgend aan, maar in onze gedachten zijn we haast aan het vechten.
Uiteindelijk loopt ze weg.
Ik draai ook de andere kant op.
Ik vertrouw iets niet aan haar.
Zou ze me doorhebben?
Of heeft het ergens anders mee te maken....
Ach, er tollen al duizenden vragen in mijn hoofd....
Ik kan beter rust zoeken.

*het is avond*

Ik staar vanuit het balkon naar de sterren.
Het was een heldere nacht....
Ik zou kunnen ontsnappen...
Maar.....
Wil ik dat eigenlijk wel?
Het is hier fijn....
Ondanks de koningin.....
Ik zucht en draai me om.
Opeens voel ik dat ik vastgegrepen wordt bij mijn armen
"Als je ook maar een kik geeft, ga je er aan!" Zegt een stem.
Wacht eens even.... ik herken die stem....
"Dat doe je niet, want je hebt me nodig....." zeg ik.
Hij zwijgt.
Ik geloof dat hij na zit te denken.
"......Lisette.......ben jij dat?" Vraagt hij geschrokken.
"Wie anders, Kevin....."

Ik weet dat dit een koet stukje is maar ik wil jullie gwn laten weten dat ik nog publiceer!