My Dear Sister

Deel 8

Heeey!!! Leuk dat je leest!!!! Maar een ding....ik weet niet of je het al gezien hebt maar deel 7 heb ik helemaal verandert, als je het nog niet gezien hebt zou ik dat deel even opnieuw lezen....zodat je weet waar we gebleven zijn....
Weet je het al wel? Dan gaan we nu beginnen😁😁😃😃————————————–—————

Mays P.O.V.

Ik word wakker en besef meteen welke dag het is.
Ik kleed me snel aan en ren naar mijn moeder toe.
Om hoe laat vertrek ik?
"10:00!" Zei mijn moeder.
"Oh dan moeten we nu gaan!" Zeg ik.
We stappen in de auto en rijden naar het vliegveld.
We zwijgen terwijl we in de auto zitten.

Het vliegtuig gaat al bijna.
Ik neem afscheid van mijn moeder.
"Beloof me, dat als je heimwee hebt of er niet meer tegenkwam je terugkomt!" Zegt ze wanhopig tegen mij.
Ik glimlach.
"Ik beloof het mam...." zeg ik en ik omhels haar.
Ze geeft me een stevige knuffel.
Dan verlaat ik de ruimte en stap het vliegtuig.

Ik loop het vliegtuig uit.
Ik kijk rond of ik Amy zie.
Na een paar mensen zie ik Amy uiteindelijk.
Ik ren naar haar toe en omhels haar.
Het was al zo lang geleden....
"Ik heb je zo gemist!" Zeg ik.
"Ik jou ook, May!" Zegt ze tegen mij.
"Kom dan gaan we,"
We lopen langs alle winkeltjes die we voorbij komen.
Zonder er naar te kijken...
Ik heb een fijn gevoel in mijn maag.
Tevreden kijk ik Amy aan.
Eerst ziet ze het niet.
Maar dan draait ze naar mij.
"Wat?" Zegt ze terwijl ze glimlacht.
"Ik ben blij dat ik hier ben..." zeg ik.
"Ik ook, May!" Zegt ze blij.
"Ik wilde eerst gelijk naar het huis gaan, maar we kunnen ook eerst naar de zee gaan" zegt Amy.
Ik denk na.
"Laten we naar de zee gaan!" Zeg ik opgewekt.
Amy glimlacht.
"Oké!"
Met de auto rijden we weg van het vliegveld.
Erg fijn, want ik hou niet van die geur in het vliegveld.
Ook al heb ik nogal veel te vragen,
wil ik het nog niet vragen.
Ik ben er pas net.
En ik ben allang blij om haar te zien.
Ik denk dat ik het later maar vraag.
Ik kijk rond.
"Amy, je leeft wel in een mooi gebied zeg," zeg ik.
"Zeg dat wel!" Zegt ze glimlachend.
Hier dichtbij zit een leuk restaurantje.
Daar kunnen we nog wel een keer naar toe gaan als je wilt!" Zegt ze.
"Oké," antwoord ik.
Ik kijk naar het prachtige uitzicht.
Adembenemend.
Ik zou hier wel voor altijd kunnen blijven.
Wacht,
En mijn moeder dan?
Ik probeer de nare gedachte weg te wuiven.
Maar ik weet, dat ik deze keuze, toch nog eens zou moeten maken....
Ik staar naar beneden.
"Is er wat?" Vraagt Amy.
"Nee hoor!" Zeg ik opgewekt.
Ik negeer het gevoel en probeer te genieten.
Ik ben nu eindelijk bij Amy.
Dat is toch wat ik wilde?
Haar zien?
"We zijn er!" Zegt Amy.
Ik word wakker uit mijn gedachten en stap de auto uit.
Ik kijk naar het strand,
het is adembenemend.
Ook al is het nogal druk.
Amy pakt mijn hand vast.
Ik kijk haar aan en ze glimlacht.
"Ik ben blij dat je hier bent!" Fluistert ze.